Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 46

[p. 317]

Samenstelling Edmond Ottevaere en Piet Thomas
Transit

In deze rubriek publiceren we literaire vertalingen in het Nederlands van goede gedichten uit andere talen. Vertalingen kunnen ter selectie ingestuurd worden naar het redactiesecretariaat. Ieder vertaald gedicht moet vergezeld worden van een fotokopie van het oorspronkelijke gedicht, van de bibliografische gegevens van de bundel of het boek waaruit het gedicht genomen werd en van een beknopte notitie over de vertaalde auteur.

Varför är natten så mörk? Därför att universum utvidgar sig.

(Uit Parkerna, De parken, 1992)

Jag var sjuk.
Jag har återvunnit min hälsa.
Det är därför jag vandrar från
dörr till dörr med det frimod
min Fader skänkte mig åter.
Regnet som strömmar längs
rutan glädjer mig nu som förr.
Som i min ungdom längtar jag
bort till de främmande länderna.
Åren förflöt och efterlämnade
inte mycket att glömma.
Den lilla flickan måste ha
uthårdat, hon strök sin
klänning och gick till skolan.
Vi måste uthärda att inte
veta något, vi måste uthärda att
någon tar oss i sin famn och
dödar oss. Jag är åter frisk.
Det är därför jag står på din
tröskel nu, önskar dig
intet, gott eller ont.

Tua Forsström

Förkasta mig inte

(Uit Marianergraven, De Marianentrog, 1990)

Förkasta mig inte, Fader
så som världen förkastade mig
då min vän förkastade mig!
Glädjen är tillfällig här
Jag piskade min häst
Jag kastade ett lamm
i snön åt vargarna
Vår hunger äter oss
En taltrast sjunger
i den ljusa natten:
Vi ser varandra här
som i en spegel
Vi ser varandra här
som genom vatten:
En gång var jag ett barn
och tänkte som ett barn
Jag blev en man och lade bort
vad barnsligt var.
Det klara vattnet grumlas
i ett kärl, där månader blir år.
Bländar septemberdagen dig där du går?

Tua Forsström

Tua Forsstrom (1947, debuut 1972) behoort tot de Zweedstalige minoriteit in Finland. Haar poëzie wordt ook in Zweden uitgegeven, een eer die niet veel Finse dichters te beurt valt. In kleine bundels met schijnbaar eenvoudige gedichten beschrijft ze de weemoedige gevoelens in het menselijk bestaan.

Waarom is de nacht zo donker? Omdat het universum uitdijt.

Ik ben ziek geweest.
Ik heb mijn gezondheid herkregen.
Daarom wandel ik van
deur tot deur met de vrijmoedigheid
die ik van mijn Vader terug heb gekregen.
De regen die langs de ruit stroomt
maakt me zo blij als vroeger.
Zoals in mijn jonge jaren snak ik
naar de landen in den vreemde.
De jaren verstreken en lieten
niet veel achter om te vergeten.
Het kleine meisje moet het hebben
verdragen, ze streek
haar jurk glad en liep naar school.
Wij moeten verdragen dat we niets
weten, we moeten verdragen dat
iemand ons in de armen neemt en
ons dan doodt. Ik ben weer gezond.
Daarom sta ik nu op je
drempel, wens je
niets, goeds of slechts.

Vertaling Lisette Keustermans

Verstoot me niet

Verstoot me niet, Vader
zoals de wereld mij verstootte
toen mijn vriend mij verstootte!
Vreugde is tijdelijk hier
Ik heb mijn paard afgeranseld
Ik heb een lam in de sneeuw
gegooid voor de wolven
Onze honger eet ons op
Een zanglijster slaat
in de lichte nacht:
We zien elkaar hier
als in een spiegel
We zien elkaar hier
als door water:
Eens was ik een kind
en dacht als een kind
Ik werd een man en hield op
met al wat kinderlijk was.
Het heldere water vertroebelt
in een bokaal, waar maanden tot jaren worden.
Verblindt de septemberdag je op je weg?

Vertaling Lisette Keustermans