Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 44
(1995)– [tijdschrift] Vlaanderen. Kunsttijdschrift–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 255]
| ||||||||||||
Literair proza• Ina StaberghEen vrouw van glas, uitg. EPO, Lange Pastoorstraat 25-27, 2600 Berchem, 1994, 297 × 125 mm, 114 blz., paperback 550 fr. - De school als maatschappelijk gegeven wordt in de meeste literaire publikaties niet vaak als positief ervaren. ‘Een vrouw van glas’ van Ina Stabergh is daarop geen uitzondering, wel integendeel. Als vakbondsafgevaardigde in een school in een provinciestadje krijgt de autobiografische Eliza heel wat te verduren: machtsmisbruik en fraude zijn er schering en inslag. Wie van glas is, is breekbaar. Zo ook Eliza, die vernederd als een uitgestotene de school uiteindelijk de rug toekeert en Ierland als inspirerend toevluchtsoord ontdekt in een poging zich weer ‘mens’ tussen de mensen te voelen. Het verhaal van Eliza's ‘hondeleven’ op school wordt doorkruist door dagboekfragmenten, flitsen en ideeën (‘Aantekeningen langs de kant van de weg’) over leven en literatuur ingebed in een oorlogsdrama dat zich in het Hageland afspeelde. Deze op het eerste gezicht los van elkaar staande evenementen en ontwikkelingen zijn stukken menselijk leed, die ten slotte een mozaïek vormen waarin de auteur zich als in een gebroken spiegel (h)erkent. Als dit boek op echte feiten gebaseerd is - wat ik vermoed - dan zijn de wantoestanden die beschreven worden, zo ‘onwaarschijnlijk’ dat ze de verbeelding tarten. Dat de tekst op de achterflap over het boek zegt dat dit een ‘ingenieus geconstrueerde spiegel (is) van het onderwijs in Vlaanderen’ moet met een korrel zout genomen worden: dit is naar mijn idee een onheuse veralgemening. Niet alle scholen zijn immers oorden van verderf. Of verhaalt de vakbondsafgevaardigde alleen haar (deel van de) waarheid? Diro | ||||||||||||
• Johan Van DijckSelderzele, o Selderzele, uitg. Heibrand, Veldekensstraat 18, 2300 Turnhout, 1994, 210 × 135 mm, 119 blz., genaaid 495 fr. - Onderhavig boek is een opmerkelijke bundel cursiefjes. De auteur situeert zijn verhaaltjes in het fictieve Selderzele, een dorp in het Zoete Land van Melk, Spek en Honing. Het is er dan ook goed wonen. De lucht is er gezond en vele vogelsoorten bevolken er de natuur. De auteur: ‘Niemand zal er dan ook over verwonderd zijn dat in Selderzele de allerbeste duivenmelkers wonen van het heelal. De duiven hebben er immers alles wat hun zwezerik lust. En bij elke wedstrijdvlucht suizen ze als een TGV naar huis. Want: oost, west, in Selderzele best!’ Met milde humor en relativerende ironie brengt Johan Van Dijck de - bijwijlen fantastische - avonturen van vele kleurrijke dorpsfiguren tot leven. Speels, maar raak, typeert hij de mensen in hun grote en kleine kanten. Tegelijk is de bundel een ode aan het eenvoudige dorpsleven van alledag. De schrijver bespeelt daarbij de taal met een soms verbluffende virtuositeit. ‘Selderzele, o Selderzele’ is een aanrader voor alle duiven- en literatuurliefhebbers. J. Vs | ||||||||||||
• Robin HanneloreDe Buizerd van Krabbels, uitg. Heibrand, Veldekensstraat 18, 2300 Turnhout, 1994, 210 × 135 mm, 154 blz., genaaid 540 fr. - Heel wat lezers waarderen het literair werk van Robin Hannelore, omdat hij als milieuridder vecht tegen de verloedering van zowel de natuur als van de menselijke geest. De verhalen in de bundel ‘De buizerd van Krabbels’ vormen daarop geen uitzondering. Robin Hannelore treedt hierin naar voor als een kroniekschrijver van de Kempen. ‘De briljant’ geeft ons een beeld van de verwording van de eens zo bloeiende diamantnijverheid. ‘Gorilla in de Kempen’ en ‘Waterzuivering’ hekelen een misdadig politiek opportunisme. In ‘Struisvogels’, ‘Heidehoning’ en ‘De nachtvlieger’ worden gewone mensen geconfronteerd met een bizarre lotsbestemming. ‘Het beloofde vat’ werd geschreven naar aanleiding van de dood van een vriend. ‘De jezuïeten in de Vlaamse literatuur’ en ‘Oud-leerling’ zijn eerder burleske verhalen over de blaaskakerij in de Vlaamse letterkunde. ‘De Madonna van Averegten’ behandelt een tragische gebeurtenis in het leven van de schrijver. Naast deze tien verhalen bevat de bundel ook een mooie, korte dierenroman: ‘De buizerd van Krabbels’. Daarin heeft hij het over een dynastie van buizerds in het domein Krabbels in Pulle. De strijd om de heerschappij tussen een vader en zijn zoon neemt daarbij de allures aan van een Oudgrieks drama. Meteen heeft Robin Hannelore opnieuw een pareltje toegevoegd aan zijn uitgebreid oeuvre. J. Vs | ||||||||||||
• Emmy SwertsMijn tienerjaren in oorlog en repressie, uitg. Pelckmans, Kapelsestraat 222, 2080 Kapellen, 1994, 176 blz., 550 fr. - Emmy Swerts benadert vijftig jaar na de Tweede Wereldoorlog deze tragische gebeurtenis vanuit het standpunt van een opgroeiend meisje. Dit boek is een ontroerend tijdsdocument. Het getuigt van ‘De roep om vrede’, de rust die mensen in oorlogstijd zoeken, hoe vlug men oorlog, haat en geweld moe wordt. Men voelt verborgen eenzaamheid, alles onderdrukt, psychologische pijn om ongewilde verscheurdheid in het gezin. Emmy Swerts bewijst aan allen die het boek lezen een dienst. Zij roept een beeld op van hoe het was en niet zou mogen zijn. Ondanks de pijnlijke conflicten, leest men ook mooie momenten die een kind beroeren. De voorbereidingen naar de plechtige communie, het weerzien van familie e.a. De echtheid en menselijke benadering worden juist weergegeven. Een boek om te herlezen en na te denken E.O. | ||||||||||||
• Kristien Hemmerechts e.a.Zoeter dan honing. Veertien korte verhalen van vrouwen over wraak, uitg. Amber/Amsterdam, 1993, verdeeld door Standaard Uitgeverij, Belgiëlei 147A, 2018 Antwerpen, 200 × 125 mm, 191 blz., paperback 400 fr. - Er gaat welhaast geen maand voorbij of er verschijnt wel een verhalenbundel. ‘Zoeter dan honing’ is er zo een. Veertien Nederlandse en Vlaamse schrijfsters behandelen elk op hun manier en vanuit diverse invalshoeken het thema wraak: listig of venijnig; geweldadig of subtiel... In elk verhaal wordt vermeend of echt onrecht gewroken. Bekende namen als Marion Bloem, Doeschka Meijsing, Hermine de Graaf en Kristien Hemmerechts wisselen af met minder bekende schrijfsters als Gerry van der Linden, Marjo van Soest en Helga Ruebsamen. En telkens opnieuw is bedrogen of onvervulde liefde het wraakmotief Helaas bevat ‘Zoeter dan honing’ teveel middelmatig werk. Ondanks uitschieters als het verhaal van Hemmerechts kan de bundel als geheel niet echt overtuigen. g.s. | ||||||||||||
• Christina GuirlandeHet blauwe jurkje, uitg. Zuid en Noord, Hanebergstraat 75, 3581 Beverlo-Beringen, 1993, 40 blz. - Christina Guirlande is een schrijfster die makkelijk kan boeien. Dat gebeurt ook weer in ‘Het blauwe jurkje’: een modern sprookje. Dat blauwe jurkje in kwestie beleeft door hoogmoed en nieuwsgierigheid een dwaas avontuur. In de herfst reist het met de zwaluwen mee naar het zuiden, maar in de lente keert het met dezelfde vogels terug naar huis. Het eens zo mooie jurkje is evenwel in twee gescheurd en eigenlijk hoort het thuis in een zak voor lompen... Toch een mooi en voor kinderen meeslepend verhaal, duidelijk met veel gevoel geschreven. WCO | ||||||||||||
Zoekertje
De recensies werden geschreven door:
|
|