Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 44

[p. 241]

Poëtisch Bericht

Samenstelling: Fernand Florizoone en Chris Torfs

Iedereen mag gedichten ter selectie sturen aan: Tijdschrift ‘Vlaanderen’, Redactiesecretariaat, ‘Ter Hoogserleie’, Hondstraat 6, 8700 Tielt.

Behalve naar de gevestigde namen gaat de aandacht in het bijzonder naar nieuw en creatief talent. Alle ingezonden gedichten moeten in machineschrift (tikmachine of printer) en in tweevoud afgeleverd worden.

Neem voor ieder gedicht een ander blad en schrijf op ieder blad uw naam en volledig adres. Ingestuurde gedichten worden niet teruggezonden en over ingezonden werk wordt niet gecorrespondeerd, noch getelefoneerd. Aan de auteurs van gepubliceerde gedichten wordt achteraf een honorarium uitbetaald: vermeld daartoe bij iedere inzending tevens uw bank- of postrekening.

Palmzondag in Brabant

Dit is de tijd vlak
voor de dood. De zon schijnt
tegen de schrale wind en zal
vanavond bloedrood ondergaan.
Een fietser trekt een spoor
door het ingekeerde hart
van Brabant. Gesneden velden en
afgezoomde weiden liggen vol belofte.
Een duttende ezel staat
in zijn knollentuin en lijkt
aan de aarde ontheven.

Dit is de tijd vlak
voor de dood. Maar
in geen dorp valt een traan:
Angst is afgewenteld
door de grote dageraad.
Onuitgewist getuigen taal en
teken binnen in de huizen.
Dit is de tijd op de rand van het leven.

Aad Eerland

Horatius magister

In uw gedichten mag ik altijd vinden
wat men in drukte van de dag vergeet.
Uw woord wordt brood dat ik in schemer eet,
uw landhuis nodigt ook de late vrienden.

Gij geeft een ziel aan doodgewone dingen.
Gij weegt de leegte van een wereldreis,
de gouden waanzin van een droompaleis.
Gij laat het water en de bomen zingen.

Uw stem verzacht de kloven van de jaren
en dempt het heimwee naar verloren tijd.
Uw vers voor vader trilt van tederheid,
gij dankt de muzen die uw naam bewaren.

Gij leert de zeven deugden van de wijn
en dat het goed is dat er dichters zijn.

Jef Geudens

Moeder lakt haar nagels

Het was het kleinste flesje
vol frambozenroze
en glanzend als de maan.

Onder witte lampen
strekte ze haar handen
en verfde toegewijd
voorzichtig tot de randen
waar vlees aan nagel grenst.

In mijn jongensogen
las ze mijn verlangen
en na het vlugge drogen,
al wuivend door de lucht,
kleurde ze de nagel
van m'n kortste vinger;

haar hoofd naar mij gebogen.

Willem Veldhuizen

De dikke jongen

Daar in de kille gymzaal
klonken de bevelen.
We volgden ze op
en klommen in de touwen.

De dikke jongen aarzelde
en huilde halverwege.
Bangig en onzeker
vluchtte hij in zijn handen.

En zij die bloesems boksten
en vlug als water waren
dromden om hem samen
na het laatste uur.

Ze scholden in zijn oren
en boorden in zijn ziel.

Willem Veldhuizen

[p. 242]

 

natuurwetten

 

twijfelen niet

 

 

 

kijk naar de zwaartekracht

 

er zit geen rem

 

in de val van de appel

 

 

 

de aarzeling

 

sterft

 

in de steel

 

 

 

Bart Deltour

Vijf zomer-haikoes

Eerste zomerwarmte
Veel half ontblote damesbruin
voorgebakken.

De grasmaaier laat
achter zich een baan zonder
madeliefjes.

Als ik mijn wagen
hiér zet, zal hij namiddag
in de schaduw staan.

Dwars door de hitte
voert een behoedzaam briesje
geur van rozen aan.

Avond op het terras.
Aan de rand van ons kaarslicht
kijkt het donker toe.

Bart Mesotten

Pinksterbrieven

Er is sprake van hoogte
bereikbaar na nooit,
van windkracht uitheems
van aandoening plots en vuurvast.

Door elkander aangetast
zie wij worden gestemd, verstrooid
in een heilige stad vol landen.

Want elke stad heet Jeruzalem,
voor elke stad is ophanden
de afgebeden duif
die vogel is en woord en duur
en woning zoekt in elke stem.

Zie aangezegd de waarheid
in tongen vuur.

Jan Veulemans

In het circus

Bij de schilderij van Georges Seurat ‘Le cirque’

In de gele waarheid, blauwomrand
draaft het onvoltooide paardje
voorhistorisch, zijn lichaam flitst
een ballerina in vervoering, ze zweeft

een gratie, een dans van gedachten
open armen in de wind, bijna vogel
van haar eigen tijd en ruimte
het publiek lijkt mallotig star

tot afwezig, verveeld in zijn rangorde
de maestro speelt zijn ziel tot viool
de menner lacht de piste in zijn buik
spanning is een spel buiten grenzen

een clown zingt echter een fade maskerade

Ingrid Lenaerts