Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 68]

Het regenmeisje

Na de regen
kom ik het regenmeisje tegen
met haar hoofd vol geranium
- het water leekt nog van haar ogen, lijkt het -
en ik vraag hoe zwaar
de bloemen wegen.

Blauw zegt ze

Blauw en wijst naar beneden

waar de hemel is geweest.

Ik val zo diep ik kijk
en kan van schrik niet
uit mezelf bewegen.

Maar aan de andere kant der diepte

val ik dwarsdoor

de spiegel van haar leven.

Blauw zegt ze, blauw

en staat te beven.

Bea de Longie
29 [1980], nr. 175, p. 110.