Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43



[pagina 50]
Zoals Jonathan Zoals een meeuw aan gindse zeekust als een kei de spiegel scheert en afketst in de glazen dageraad die zilverschuimend openspat; zo raakt mijn blik jouw blik: kristallen raakvlak dat splinters nacht en morgenzon onthult. Weer valt je schaduw door mij heen, ankert je glimlach in de bloemen op mijn kamerwand - jij komt, ik wacht een hondsdag lang en leef gelukkig, lijfgerekt, met teugelloze adem, lief, ja rekbaar is de dageraad tot aan de kalken klipkim van dit leven. Lijfgerekt, een meeuw gelijk, zo raak ik jou, zo dring ik binnen in je rijk, je dageraad, een meeuw gelijk, of tràger, transparanter, zoals beeklicht naar de kiezel daalt. Frans Deschoemaeker 25 [1976], nr. 153, p. 234.