Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 36]

Wonen

Voor mijn vrouw

Ik wou een gedicht schrijven
dat lijkt op een kinderhand,

waarin de woorden helder staan
als het nachtspoor van de Grote Beer,

ik wou een zoete strik spannen
met kamperfoeliebloesems rond de avond

en op jouw mond, vrouw,
mijn adem planten,

's morgens zou ons raam
zingend op de wijngaard staan

alles in gereedheid voor de dag:
de grond, onze handen en de ortolaan,

wij zouden in dit gedicht gaan wonen
één, de aarde herbeginnen.

Fernand Florizoone
17 [1968], nr. 97, p. 55.