Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 35]

Mist

De mist waarin wij dwalen,
die contouren verdoezelt en hoeken verzacht,
geluiden dempt, tenzij het kralen
van lekende bomen en de klacht
van fabriekssirenen die onverhoeds dringen
uit verre gebieden van mechanisch geweld...

In ons hart staat het verlangen
dat het licht doorbreekt,
en scheurt de waden die alles omhangen,
dat de taal der dingen duidelijk spreekt,
over wat wij weten en te weten verlangen.

Maar mededogen schiep de mist,
waarin wij dwalen,
die contouren verdoezelt en hoeken verzacht,
en langzaam leren wij,
al schrijdend van mist in mist,
dat ons geen ander heil beschoren is,
dan dit dwalen, eindeloos,
aan de grenzen van het licht.

Jaak Stervelynck
16 [1967], nr. 94, p. 294.