Transit
Samenstelling: Edmond Ottevaere en Piet Thomas
In deze rubriek publiceren we ‘literaire’ vertalingen in het Nederlands van goede gedichten uit andere talen. Naast de vertalingen drukken we tevens de gedichten in de oorspronkelijke taal af. Het is o.m. de bedoeling van deze rubriek het vertalen van gedichten te stimuleren en daarom kunnen vertalingen ter selectie ingestuurd worden op het adres van ons redactiesecretariaat. Het team dat instaat voor de samenstelling van deze rubriek, zal tevens de selecties van de ingezonden vertalingen doorvoeren.
Om in aanmerking te komen voor publikatie moet ieder vertaald gedicht vergezeld zijn van een fotocopie van het oorspronkelijke gedicht en van de bibliografische gegevens van de bundel of het boek waaruit het genomen werd.
De redactie
Klage
Schlaf und Tod, die düstern Adler
Umrauschen nachtlang dieses Haupt:
Des Menschen goldnes Bildnis
Verschlänge die eisige Woge
Der Ewigkeit. An schaurigen Riffen
Zerschellt der purpurne Leib
Und es klagt die dunkle Stimme
Schwester stürmischer Schwermut
Sieh ein ängstlicher Kahn versinkt
Dem schweigenden Antlitz der Nacht.
Repos dans le Malheur
Le Malheur, mon grand laboureur,
Reposons-nous un peu toi et moi,
Tu me trouves, tu m'éprouves, tu me le prouves.
Mon grand théâtre, mon havre, mon âtre,
Mon avenir, ma vraie mère, mon horizon.
Dans ta lumière, dans ton ampleur, dans mon horreur,
Paysages
Paysages paisibles ou désolés.
Paysages de la route de la vie plutôt que de la surface de la Terre.
Paysages du Temps qui coule lentement, presque immobile et parfois comme en arrière.
Paysages des lambeaux, des nerfs lacérés, des ‘saudades’.
Paysages pour couvrir les plaies, l'acier, l'éclat, le mal, l'époque, la corde au cou, la mobilisation.
Paysages pour abolir les cris.
Paysages comme on se tire un drap sur la tête
Klacht
Slaap en dood, de sombere adelaars,
omruisen heel de nacht dit hoofd:
de ijzige golf van de eeuwigheid
verslinde het gouden beeld
van de mens. Op ongure klippen
slaat het purperen lichaam te pletter
en er klaagt een donkere stem
Zuster van heftige melancholie,
zie, een angstig bootje zinkt weg
voor het zwijgend gezicht van de nacht.
Vertaling: Johan van Delden
Rustpauze in de Ellende
Ellende, die mij looit, die mij plooit,
Laten we, jij en ik, even pauzeren,
Jij vindt mij, jij vlooit mij, je bewijst het mij.
Jij hebt mij erin geluisd.
Mijn groot theater, mijn haven bij nacht en ontij, mijn haardvuur in huis,
Mijn toekomst, mijn ware moeder, mijn horizont.
In jouw licht, in jouw weidsheid, in mijn afschuwelijkheid,
Geef ik mij met huid en haar.
Vertaling: Hendrik Carette
Landschappen
Landschappen vredig of verlaten.
Landschappen van de levensweg meer dan van de oppervlakte der Aarde.
Landschappen van de Tijd die traag vloeit, bijna onbeweeglijk en soms als terugvloeiend.
Landschappen van flarden, van verscheurde zenuwen, van ‘saudades’.
Landschappen om de wonden te dekken, het staal, de schittering, het kwaad, het tijdsgewricht, het koord om de hals, de mobilisatie.
Landschappen om de kreten te smoren.
Landschappen zoals men zich een laken over het hoofd trekt.
Vertaling: Hendrik Carette
|
|
Auteursrechtelijk beschermd