|
| |
| |
| |
wij huldigen / wij gedenken
Musicus Jan de Brabandere
Prijs van de Universiteit van Pasadena (V.S.)
Pater Jan De Brabandere, geboren in Gent in 1928 als zoon van een dokter-melomaan, werd reeds vroeg naar het nabije conservatorium gestuurd. Na een vlotte Latijn-Griekse humaniora treedt hij in 1947 in bij de Paters Dominikanen, waar hij de studie van filosofie, psychologie en theologie doormaakt, gelijktijdig met de studie van de fundamentele muziekvakken aan het conservatorium van Leuven. Met een studiebeurs wordt Pater De Brabandere dan naar de Accademia Santa Cecilia en het Perosianum in Rome gestuurd, waar hij zich verdiept in de koorcompositie onder leiding van componist Barto Lucci. Hij wordt laureaat van een internationaal concours voor compositie met het werk ‘Sea Impressions’. Volgen dan twee jaar aan de Columbia University te New York onder Lerner en Ussachevsky Barber jr. Hij behaalt het doctoraat muziekwetenschappen met de prijs ‘American Eagle’ voor een ‘dedication song’, getiteld ‘America’.
Terug in België volgt een hele reeks werken die op plaat worden uitgebracht: ‘Kongolo Mass’, ‘The Passion of the Lord’, een geestelijk oratorium met Hugo Claus als dialoogschrijver. Intussen wordt het instrumentaal werk ‘Vier seizoenen’ herhaaldelijk door de B.R.T. uitgezonden. Het impressionistisch element in zijn werk krijgt een hoofdaccent in de trilogie ‘Maximilian Kolbe’, ‘Friedrich Bonhoeffer’ en ‘Christus Redemptor’, een opus voor koor, soli en orkest. Ook voor de vernieuwde liturgie schrijft Pater De Brabandere heelwat composities, zowat een dertigtal liederen, waaronder ‘Deus Caritas’, ‘Magnificat’, ‘Salve Regina’, ‘Te Deum’, enz. Verder noteren we nog de liederen ‘Vlaanderen’ op tekst van Anton van Wilderode, ‘Mütterchen’ op tekst van Guido Gezelle en ‘Langs regenbogen’ op tekst van Felix Timmermans. Voegen we hierbij nog een feestaria voor groot orgel ‘De Kathedraal verrezen’, het ‘Atta Unsar’, het Gotische Onze Vader
van Wulfila en de zesstemmige mis ‘Christos Farmakon’, die door het Jef Tinelkoor werd gecreëerd. Op 4 mei jl. werd onze Vlaamse componist, Jan De Brabandere, dan bekroond in de Internationale Prijs van de Universiteit van Pasadena (V.S.) met de inzending van de hymne ‘For a New World of Justice and Peace’, die door de Internationale Vredesbeweging op 5 miljoen exemplaren werd verspreid. Met de vriendelijke toestemming van Pater De Brabandere publiceren we hierbij deze partituur. Naast het geestelijk koorwerk ‘God you are a Silent God’ is de recentste compositie van Pater De Brabandere het satirische werk ‘Impressions of the Fishmarket of Zeebrugge’, dat door de Kings Singers op het repertorium werd genomen en in Vlaanderen door Michaël Scheck uitgevoerd wordt. Vermelden we tenslotte nog dat Pater Jan De Brabandere thans werkzaam is als medepastoor van de parochie O.-L.-Vrouw-Sint-Pieters in Gent (Sint-Amandstraat 72, 9000 Gent).
| |
| |
| |
Letterkundige Christina Guirlande
Literatuurprijzen 1987 van de Commissie ter Bevordering van de Kunst: Eerste Prijs voor het sprookje, Prijs van de Stad Diksmuide en de Gery Florizoone-Prijs voor Poëzie
Christina Guirlande (mevr. Van den Eede-De Beule) is geboren en opgegroeid in de Scheldestreek en steeds is ze die streek getrouw gebleven. Ze woont er nog steeds. Na een job van enkele jaren in het onderwijs, verkoos zij te ruilen voor intens bezig zijn met haar gezin en het geschreven woord.
Christina Guirlande heeft een bijna onuitputtelijke scheppingskracht. Tot op heden heeft zij een merkwaardig aantal werken bijeen geschreven: acht kinderboeken, tien jeugdboeken, vijf dichtbundels, novellen, jeugdtoneel, poppentheater, beschouwend proza. Daarnaast werkt zij mee aan talrijke omnibussen met kinder- en jeugdverhalen en publiceert zij gedichten in bloemlezingen en tijdschriften. Haar creativiteit reikt nog verder; aquarellen, schilderijen en pentekeningen vervolledigen het beeld dat zij schept van de mens die intens tracht naar schoonheid. Ook de muziek geniet haar belangstelling. Opvallend in haar proza is de frisse verbeeldingskracht, de symbolische taal en de betrokkenheid met de hedendaagse problemen. Christina schrijft het allemaal op een eerlijke manier, zoals haar persoonlijkheid het haar ingeeft. Het is zeldzaam hoe zij uiteenlopende leeftijdsgroepen weet te boeien, ook haar lezingen worden aandachtig gevolgd door zowel kinderen, pubers als volwassenen. Haar poëzie is adem en levensritme en nodigt uit tot herlezen of, zoals Gery Florizoone-zaliger schreef: ‘pure poëzie voor wie van schoonheid houdt en nog gelooft in de verwervende goedheid van mensen onder elkaar...’ Christina Guirlande wil ook mogelijkheden scheppen voor collega's, door hun werk kenbaar te maken aan een ruimer publiek via beschouwende teksten in tijdschriften.
De waardering voor haar werk is niet achterwege gebleven, zij ontving heelwat prijzen en onderscheidingen, o.a. tweemaal de Referendumprijs van de Antwerpse Boekenbeurs, de Persprijs van Groot-Dendermonde, de Poëzieprijs van de stad Blankenberge en de Kofschip-kring, de Premie van de Bladen voor de Poëzie, de Albert de Longie-prijs voor Poëzie, de Aloïs Blommaert-prijs voor het jeugdboek, en nu deze CbK-literatuurprijzen. Wij wensen haar nog veel inspiratie en succes toe. (Tuinlaan 3, 9150 Grembergen)
Ina Stabergh
| |
Componist en dirigent prof. Jan Douliez
In Memoriam
Profesoor Jan Douliez (oHasselt, 16.03.1903, tBrussel, 9.10.1987) is zo plots van ons weggerukt, dat we nog niet volkomen beseffen wat er gebeurd is. In de stilte die ons nu omringt, blijft zijn aanwezigheid rondhangen en horen we nog steeds zijn warme, innemende stem.
Dikwijls vertelde hij over zijn muzikaal begaafde ouders en broers; dankbaar sprak hij over zijn leermeesters; bezield gaf hij relaas over zijn vele, verre reizen, zijn optredens als violist of dirigent, zijn ontmoetingen met talrijke ‘Groten’ uit de kunstwereld. Geboeid bleef men luisteren.
Moeder gaf hem zijn eerste muzieklessen op vijfjarige leeftijd. Achtereenvolgens kwam hij dan, via de Stedelijke Muziekschool, de Limburgse orgelschool, het Kon. Vlaams Muziekconservatorium te Antwerpen tot in het Conservatorium te Parijs. L. Roels, A. Meulemans, L. de Vocht, L. Mortelmans, D. De Fauw, S. Leenaerts, A. Cornette, Corbet, A. de Schacht, V. D'Indy en L. Capet brachten hem, elk in hun bevoegdheid, de kennis bij van viool, piano, notenleer, harmonie, fuga, contrapunt, muziekcompositie en orkestdirectie.
| |
| |
Van 1929 tot 1931 deed hij als dirigent een operatournee met het reizend gezelschap van de Opera van Parijs, naar Noorden Oost-Afrika, India en het Verre-Oosten. In 1932 vinden we hem als violist in de Kon. Vlaamse Opera te Antwerpen. Twee jaar later sticht hij zijn eigen kamerensemble en reist ermee doorheen heel Europa.
Na W.O. II werd hij door Z.M. Koningin Elisabeth en door de Belgische Regering met culturele zendingen naar Brazilië gestuurd, waar hij zich vestigde. President Kubitschek vertrouwde hem in 1954 de stichting toe van een Muziekconservatorium te Goiãna. Zes jaar later werd die school verheven tot Muziekfaculteit van de Federale Universiteit van Goiás. Heden telt ze honderden studenten en professoren, die de stichter ‘Maestro Jean-François Douliez’ een echte verering toedragen. Terwijl hij zijn nieuwe school leidde, had hij zich laten inschrijven in de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte. Hij was toen meer dan... vijftig jaar ‘jong’! Na vijf jaar studie legde hij, met grote onderscheiding, het aggregaats-examen af en promoveerde tot hoogleraar.
Intussen schreef hij ontelbare composities van alle genres: sonates, liederen, balletten, missen, een opera en nog vele andere werken, die over de hele wereld gespeeld worden (helaas, nog te weinig in eigen land...)
In 1965 kwam hij terug naar België, waar hij zeer actief bleef tot op de laatste seconde van zijn laatste levensdag: als lid van talrijke Examencommissies voor de Provincie Oost-Vlaanderen; als kernredactielid van het tijdschrift ‘Vlaanderen’; als stichter-voorzitter-dirigent van zijn ‘Gents Symfonisch Studie-Orkest’; als lid van verschillende Commissies van SA-BAM waar hij enkele ogenblikken voor zijn dood, opnieuw benoemd werd tot Ondervoorzitter van de studiegroep voor Socio-Economische Problemen, de ‘Raad der Wijzen’ genoemd. Het is tijdens deze vergadering dat hij plots onwel werd en overleed.
Vlaanderen verliest een uitzonderlijk begaafde man, wiens hele leven in dienst stond van de Kunst, van de Muziek. Moge zijn naam en zijn werk blijven voortklinken in onze harten. (Oude Houtlei 146, 9000 Gent).
Yolande Goes
| |
Letterkundige Jef Notermans
In Memoriam
Jef Notermans ( o Maastricht, 30.04.1898) overleed in zijn geboortestad op 26 juli 1987. Zijn hele leven stond in het teken van onderwijzen. Hij was een toegewijd docent die niet alleen met een grote kennis van zaken, maar vooral vanuit zijn hart een grote liefde voor de nederlandse taal overbracht, zowel aan zijn talloze leerlingen als ook aan iedereen die binnen zijn gehoor kwam. In 1916 begon hij zijn loopbaan als onderwijzer aan de lagere school in de Begijnenstraat te Maastricht. In de periode hierna was hij ook verbonden aan de kring ‘Jong Limburg’, waarvan hij in 1931 het erelidmaatschap verwierf. Niet alleen aan Nederland, maar ook aan het voormalig Nederlands-Indië, waarheen hij na zijn huwelijk vertrok, bewaarde hij de dierbaarste herinneringen, vooral aan de tijd doorgebracht aan de Hollands-Chinese Kweekschool in Meester Cornelis te Batavia. Tijdens zijn ‘groot-verlof’-periode behaalde hij in 1938 zijn doctoraal examen in de Nederlandse Letteren aan de Universiteit van Leuven. Gedurende de tweede wereldoorlog werd hij bijna 4 jaar als krijgsgevangene door de Japanners geïnterneerd. Ook daar wist hij zijn talent als geboren verteller uit te dragen aan zijn lotgenoten
voor wie hij een grote steun was. Na deze kampperiode werd hij in 1946 benoemd aan de Universiteit van Indonesië. In deze zelfde periode was hij directeur van de gouvernements H.B.S. te Batavia. Na zijn repatriëring keerde hij terug naar zijn geliefde Limburg, waar hij aan diverse middelbare scholen verbonden was. Hoezeer zijn gedachten uitgingen naar wetenschapsbeoefening valt af te leiden uit talloze publicaties in binnen- en buitenland in meer dan een halve eeuw. Als kroon op zijn literaire werk beschouwde hij zijn bewerking van de Sint Servaaslegende van Henric van Veldeke. Niet alleen aan zijn geboortestad Maastricht, waar hij in 1949 en 1950 en van 1960 tot 1966 als ‘vroede vader’ de burgerij vertegenwoordigde, had hij zijn hart verpand, maar ook de goede betrekkingen met Vlaanderen stelde hij op hoge prijs. Hij ontving hiervoor in 1969 de Juliana-Boudewijnprijs. Naast zijn onderscheiding tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau werd hij vanwege zijn vele verdiensten op cultureel gebied tussen Nederland en België benoemd in de Kroonorde van België. We verliezen in Jef Notermans een markante persoonlijkheid die met zijn barokke verschijning bij velen een grote leegte zal achterlaten. (Athoslaan ld, 6213 CA Maastricht).
| |
Oproep van de redactie
C.V.K.V.-leden die menen in aanmerking te komen voor een artikel in deze rubriek (n.a.v. een bekroning of een verjaardag van 60, 70, 80,...), richten eerst een aanvraag aan het redactiesecretariaat (adres vooraan in het nummer). Gelieve hierbij echter rekening te houden met de voorschriften van onze Raad van Bestuur, afgedrukt in ons nr. 204, blz. 49. Beste dank bij voorbaat.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd