Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 25

[p. 284]

Andre Demedts, produktieleider - hoofd van b.r.t.-omroep West-Vlaanderen

Radio-omroep Leopoldstad, 1959.

Toen in september 1949 te Kortrijk omroepdirecteur Karel Vandepitte vrij onverwacht overleed, moest de toenmalige B.N.R.O.-leiding te Brussel voor die opengevallen functie een markante persoonlijkheid als opvolger vinden. Het nieuwe hoofd van Omroep West-Vlaanderen moest iemand zijn die de brug kon leggen tussen, enerzijds de mensen die de populaire vooroorlogse W.V.R.O. gesticht hadden en er van droomden opnieuw zelfstandig te werken, en anderzijds de Minister van Verkeerswezen en de B.N.R.O.-autoriteiten in Brussel, die met de bevrijding in september 1944 de privéradio-omroepen, o.a. de W.V.R.O. te Kortrijk, ‘overgenomen’ - genationaliseerd? - hadden. André Demedts, bekend letterkundige en toen leraar te Waregem, was de aangewezen man om die delicate taak op zich te nemen. Directeur-generaal, wijlen Jan Boon kon Demedts overtuigen dat hij die functie moest aanvaarden, en ook op aandringen van vele vrienden - ook uit het oud W.V.R.O.-milieu - ging de toen 43-jarige auteur en leraar akkoord met de in het vooruitzicht gestelde benoeming, waar de minister van Verkeerswezen, toenmalige radio-voogdijminister, P.W. Segers, ook achter stond.

Op 1 december 1949 trad Demedts in functie als hoofd van Omroep West-Vlaanderen, toen beter bekend als ‘radio Kortrijk’. Zijn opdracht omvatte een zeer veelzijdige activiteit die moeilijk in enkele woorden kan samengevat worden. Op menselijk en professioneel vlak moest er een samenwerking tot stand gebracht worden tussen de producers van gesproken en muzikale uitzendingen, de regisseurs en het technisch personeel, met als einddoel: goede radioprogramma's in de huiskamer brengen,

In die jaren, toen de televisie nog niet bestond, was de radio ‘het’ medium bij uitstek. Het was in die ‘pré-T.V.’-tijd, inz. voor 1958, dat de bonte avonden, zangwedstrijden of ‘crochets’, openbare zieken- en kinderuurtjes, volle zalen lokten en de luisteraars aan hun radiotoestel bonden.

Toen de televisie Vlaanderen veroverde in de jaren 1958-62 moest Demedts met zijn medewerkers naar nieuwe formules zoeken



die radioprogramma's bij de nu kijkende mensen boeiend en aantrekkelijk moesten maken. Intussen was de centraliserende en coördinerende invloed vanuit de B.R.T.-leiding in Brussel hoe langer hoe sterker aan het worden, wat niet belette dat er nog voldoende terrein overbleef voor directeur Demedts om zijn stempel op de omroep te drukken.

In de programma's wilde hij het rijke leven in de kustprovincie weerspiegelen in al zijn facetten. Demedts sprak daarvoor talrijke mensen aan uit zijn werkgebied om de programma's inhoudelijk en ook naar vorm en presentatie rijker te maken. Hoeveel Westvlaamse kunstenaars, geleerden, muzikanten, zangers, vertellers, journalisten, koren, orkesten, toneelgroepen zijn er niet voor de microfoon van de G.O. West-Vlaanderen gekomen? Zo kregen zij de kans om hun talent in de provincie, en ver er buiten, bekend te maken. De Westvlaamse Omroep was voor verscheidene mensen de springplank om ‘het ver’ te brengen in de wereld van show en kleinkunst. Vermelden wij o.m.

[p. 285]

Will Ferdy, Tony Sandler, Gerard Vermeersch. De bijzondere, actieve belangstelling van Demedts in de omroep ging uit naar het boek, de literaire programma's en uitzendingen waar het ‘volk’ aan het woord kwam: volkszangers, vertellers, en heemkundigen. Zo kon hij een zeer waardevol klank- en bandarchief aanleggen.

Kon het anders dan dat ook Frans-Vlaanderen in de programma's aan het woord kwam? Demedts creëerde het programma ‘De Stem van Frans-Vlaanderen’ in 1962 en ging daarvoor mensen opzoeken ‘over de schreve’ die wilden en durfden spreken in hun streektaal voor de Belgische radio. Als ‘officiëel’ radiodirecteur kon hij in Frans-Vlaanderen het vertrouwen winnen van monseigneurs, burgemeesters, leraars, e.a. die in het Nederlands aan dat radioprogramma medewerkten.

Toen ca. 1968 B.R.T.-2, de gewestelijke radioketen, haar voorlopig definitief karakter kreeg, met als opdracht te zorgen voor de regionale informatie, amusementsmuziek te brengen en toch een opvoedende, culturele rol te spelen in de provincie, heeft Demedts zijn medewerkers geïnspireerd om in de fel gereduceerde gesproken uitzendingen het leven in West-Vlaanderen op alle niveaus, te laten horen. Dat gebeurde steeds in coördinatie met zijn directie in Brussel en met zijn collega's van de andere gewestelijke omroepen.

In het zoeken naar nieuwe vormen, vereist door een modern radio-beleid, kon Demedts tijdens de soms gespannen directievergaderingen, het wijze, humoristische en vaak verlossende woord vinden. Om de besprekingen vlot te krijgen of af te ronden. Zijn hiërarchie in Brussel waardeerde Demedts oprecht en was gelukkig dat hij tot ons B.R.T.-huis behoorde.

Demedts wist wat hij wilde als produktieleider en was zich bewust van de moeilijke taak dit modern communicatie-medium in dienst te stellen van zijn volk zonder zijn principes ‘Christelijk en Vlaams’ geweld aan te doen.

Als plichtsgetrouwe en stipte ambtenaar was hij een voorbeeld voor al zijn medewerkers uit het oude omroepgebouw aan de Rijselstraat te Kortrijk.

Op 31 augustus 1971 nam hij er afscheid van zijn medewerkers. Bij allen die met hem mochten werken heeft hij een uitwisbare herinnering nagelaten door zijn gezagvolle, wijze en voorzichtige leiding en grote menselijkheid.

V. Arickx