Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 20

59
Jan-Baptist Walgrave O.P.
60

Hij werd geboren te Heist-aan-Zee, op 30 april 1911, deed zijn humaniora aan het klein Seminarie van Roeselare (1923-1929) en daar kwam hij onder invloed van P. Sobry, een uitmuntende leerling van Newman. Hij prentte zijn leerlingen de ideeën in van Kardinaal Newmans ‘Idea of a University’. Voor de jonge Walgrave was dit het begin van een levenslange belangstelling voor Newman. Hij trad in bij de orde der paters Dominikanen te Gent, in 1929. Hier studeerde hij drie jaar filosofie en maakte er gebruik van een ruime letterkundige belangstelling: Goethe, Shakespeare en Pascal. Allen beïnvloedden hem.

Zijn intellektuele vorming duurde dan vier jaar: hij bestudeerde vooral de ‘Summa Theologica’ van Thomas Aquinas en Newman, die hij nog steeds beschouwt als de belangrijkste vormende figuur in zijn intellektueel leven. Hij behaalde de titel van lektor in de teologie, met een verhandeling over Newmans ‘Grammar of Assent’. De Doktorstitel behaalde hij met een tesis over Newman, de teoloog (Engelse vertaling: ‘Newman the Theologian’, London, G. Chapman, 1960). Dit

[p. 469]

Prof. Mag. J. Walgrave O.P.

werk werd bij zijn verschijnen in 1944 bekroond door de Koninklijke Vlaamse Akademie voor Wetenschappen, Letteren en Kunst.

Sedert 1944 onderwijst pater Walgrave de Fundamentele Dogmatische Teologie in het Dominikanenklooster te Leuven, waar hij prior was van 1955 tot 1958 en Regens Studiorum van 1958 - 1964. In 1954 kreeg hij te Rome de titel van Magister in de Teologie. Vanaf 1957 tot 1967 was hij professor aan het Hoger Instituut voor Godsdienstwetenschappen van de K.U.L. (nederlandstalige afdeling). Op dit ogenblik is hij buitengewoon hoogleraar in dezelfde funktie aan de nederlandstalige en aan de engelstalige afdelingen van de fakulteit voor Teologie.

Hij gaf ook verscheidene lezingen in Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk, Spanje, Italië, Ierland en de V.S.

Rond 1950 begon pater Walgrave met het bestuderen van de Spaanse filosoof Ortega y Gasset, die hem bijzonder boeide omwille van de vergelijkende studie-elementen met Newman. Dit bracht hem in 1958 tot de publikatie van een essay over Ortega y Gassets filosofie. Dit werk werd bekroond met de Vijfjaarlijkse Prijs voor het beste essay van de Provincie West-Vlaanderen.

Pater Walgrave leverde ook nog baanbrekend werk in het tijdschriftenrijk: hij begon in 1945 met ‘Kultuurleven’, waarin een nieuw programma voor christelijk humanisme was verwerkt.

Tot 1962 schreef hij het editoriaal over filosofische, religieuze, opvoedkundige, sociologische en politieke onderwerpen.

Als mede-uitgever van het ‘Tijdschrift voor Filosofie’ tracht hij bevattelijke artikels te schrijven over publikaties, die de filosofie van de godsdienst belichten. Bovendien is hij stafmedewerker van het ‘Tijdschrift voor Teologie’ en ‘Concilium’. Zijn volledige bibliografie bevat reeds meer dan 400 items (Bibliographia academica - Leuven).

Wellicht een openbaring: pater Walgraves werk werd vertaald o.a. in het Frans, het Engels en het Spaans. Zijn belangrijkste uitgaven van de laatste tien jaar zijn: ‘Wat is Filosofie?’ (1962), ‘Op de grondslag van het Woord’ (1965), ‘Lacordaire en de Vrijheidsidee’ (1966), ‘Geloof en Theologie in de crisis’ (1967), ‘Heil, Geloof en Openbaring’ (1968) (‘Un Salut aux dimensions du monde’, Ed. du Cerf Paris 1970, Fr. vert.), ‘Unfolding Revelation’ (alleen in het Engels, verscheen in 1971).

Jan van Hemelrijck