Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 20

48
Maurice Van den Dries
Prijs van Kortenberg

Maurice Van den Dries heeft tijdens zijn nog betrekkelijk jonge kunstenaarsloopbaan al heelwat prijzen weggekaapt, o.m. de ‘Prijs Wit en Zwart’ van de Rotary Club, de ‘Prijs voor Grafiek Mevrouw Lux’ en de prijs ‘Jozef Muls voor Grafiek’. Vijf jaar geleden organiseerde het Gemeentebestuur van Kortenberg voor de eerste maal een schilderswedstrijd, waaraan kunstenaars van Midden-Brabant konden deelnemen. Elk jaar groeide dit initiatief in belangrijkheid en verleden jaar werd deze wedstrijd op nationaal vlak georganiseerd en mochten uitsluitend tekeningen worden ingezonden, omdat het Gemeentebestuur zich tot doel had gesteld het tekenen als kunst op zichzelf te herwaarderen. De belangstelling die voor deze wedstrijd betoond werd, was zeker van aard om te getuigen dat het gestelde doel werd bereikt. Om dat te onderstrepen werd niemand minder dan Minister Eyskens op het Kortenbergse gemeentehuis ontvangen, waar hij de plechtigheid van de prijsuitreiking kwam voorzitten. Er waren 40 werken geselekteerd in deze wedstrijd, die in zijn genre enig is

Maurice van den Dries: ‘Atelier’, ets.

in ons land en die de tekenkunst evenveel aanzien willen geven als de andere pikturale kunsten. Wel stond de jury dit jaar voor een haast onoverkomelijke taak, omdat de kwaliteit van een groot deel van de meer dan vijfhonderd tekeningen zo hoog lag, dat het moeilijk was tot een eliminatie over te gaan, zo sprak toch de voorzitter van de jury, de heer Theo Van Looy. Als ten slotte dan toch door de burgemeester het gouden eremerk van de gemeente aan de laureaat Maurice Van den Dries werd overhandigd, dan moeten we daar een konklusie uit trekken, die tot eer strekt van ons geacht lid. Wel verwondert het ons niet. Reeds twee jaar geleden hadden we het hier in deze bladzijden over zijn Prijs Jozef Muls voor Grafiek. Sedertdien geeft hij les aan de Akademie te Lier en leidt er een jeugdatelier. We weten dat van de schilderkunst zijn belangstelling evolueerde naar de tekenkunst en het etsen. Ook in die richting leidt hij zijn leerlingen op.

Het is een waar genoegen de selekte tekeningen, etsen of lino's van deze kleine artiesten in het keurcahier van de meester te

[p. 462]

zien terechtkomen. In zijn eigen werk speelt Maurice nog immer de materies tegenover mekaar uit. Maar nog meer dan vroeger verzorgt hij de details, de noodzakelijke details dan, met enige verwaarlozing van de bijkomstigheden. Hij blijft zich houden aan de natuurlijke vormen, vindt overal poëzie, zelfs in het lelijke. Alles staat voor hem op gelijke voet, als er maar wit-zwarte atmosfeer kan rondgewikkeld worden. Zijn werk wordt soberder, dieper en geestelijker.

Jos van Rooy