Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 20
(1971)– [tijdschrift] Vlaanderen. Kunsttijdschrift–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 461]
| |
 Jacques 't Kindt: Recente operatiemogelijkheid I.
graveren en beeldhouwen, toch zijn het zijn schilderijen die het belangrijkste deel uitmaken van zijn oeuvre. Opvallend in zijn werk is de dualiteit tussen ‘mens’ en ‘techniek’. Vooral het menselijke aspekt is op een merkwaardig verfijnde manier weergegeven. Jacques 't Kindt schildert het individu zoals hij hem ziet: een jongeman of een jonge vrouw zit geprangd in een rumoerige ruimte van buizen, stalen platen... - symbool van de jachtigheid van onze moderne samenleving. De mens is als het ware getransformeerd, één geworden met de machine en de techniek: hij zit erin gevangen. Toch verzet hij zich, want in se is hij de sterkste: is hij niet de schepper van het komfort, waarvan hij nu dreigt de slaaf te zullen worden? Daarom is het een geïdealiseerde figuur die de kunstenaar weergeeft - op een meesterlijk realistische manier, die doet denken aan de Vlaamse Primitieven - fris, in de schoonheid van zijn jeugd, maar toch zo teer en broos. In tegenstelling daarmee stralen mond en ogen een ongelooflijke energie uit: hij leeft en hij is bereid te vechten om de ruimte te veroveren waarin hij zich bevindt, zelfs ten koste van zijn eigen ondergang. Die vitaliteit wordt nog versterkt door de rumoerige weergave van de rest: een wirwar van buizen en machineonderdelen. Doch telkens weer wordt die gejaagdheid gedempt door vlakke gedeelten. Hierdoor krijgt de kunstenaar in zijn werken reliëf, een ruimte waarin het individu zich nog kan bewegen. In tegenstelling met veel jongeren, wil Jacques 't Kindt niet een oppervlakkige, vluchtige indruk weergeven. Hij puurt zijn werken uit tot het uiterste. Dit is misschien nog meer het geval in zijn tekeningen en etsen. Ook daar vinden we die uiterste verfijning. Zelfs de vlakken zijn subliem weergegeven: soms brutaal en rumoerig door grove lijnen, dan weer rustig door heel fijne trekken die soms een doorschijnende materie oproepen. Zodoende treffen we er alle tinten in aan: van zuiver wit naar zwaar donkergrijs. Een werk van 't Kindt ‘begrijp’ je niet, je beleeft het. Wat dit ‘betekent’, moet eenieder met zijn eigen ‘beleving’ duidelijk worden. Deze 20-jarige kunstenaar staat pas aan het begin van zijn veelbelovende karrière. Toch kan hij reeds bogen op onderscheidingen: hij werd laureaat van de ‘Provinciale Prijs Oost-Vlaanderen voor grafiek’ (1970) en won de ‘Prijs voor jonge etsers Gent’ (1971). Daarenboven werd hij geselekteerd in verschillende andere prijzen. Aan hem nu om te bewijzen dat een plaatsje verdient bij de ‘groten’. Roger Delmeire |
|