13
Frans Corneillie
Prijs ‘De Jonge Vlaamse Schilder’ 1971
Frans Corneillie, die in de bossen van Varsenare woont, werd zopas bekroond met de prijs ‘De Jonge Vlaamse Schilder’, een stichting van de Lions Club Antwerpen-Steen, onder ere-voorzitterschap van de minister van Nederlandse Kultuur, de gouverneur van de provincie en de burgemeester van de stad Antwerpen. Hij deelt die belangrijke prijs met Eline Rausenberger en Irène De Potter. Hij werd geboren te Westrozebeke in 1937, was laureaat van de stedelijke akademie te Roeselare, bekwam de grote zilveren staatsmedaille, het eremetaal van de stad, de akademie en het E. Duyvewaardtsfonds. Schilderkunst leerde hij bij Jozef Seaux, de hogere cyklus volgde hij onder de leiding van Jozef De Simpel en behaalde er de grootste onderscheiding. In 1968 behoorde hij tot de geselekteerden van de prijs ‘De Jonge Vlaamse Schilder’.
Frans Corneillie werkt volgens een strenge discipline, die niets aan het toeval overlaat, maar toch ook niet in akademisme vervalt. Hij nam tot hiertoe aan enkele kollektieve tentoonstellingen deel en eksposeerde individueel te Blankenberge en te Ieper.
De landschapsschilderijen van Corneillie zijn opgebouwd in zachte, getemperde kleuren: een zachtheid die bewust en verantwoord is. De lijnen zijn gestyleerd en vertonen geen brutale, anatomische afwijkingen. Van het geheel gaat een stille rijkdom en kracht uit. Hij bestudeert de menselijke figuur in zijn milieu of konditie, met scherpe, ongenadige waarneming. Hij is humoristisch, veelal zachtjes maar soms ook naar het cynische toe. Je kan de indruk krijgen dat in zijn werken de bedoeling meespeelt de toeschouwer
Frans Corneillie
een spiegel voor te hangen. Schilderijen als de vogelvangers, de schoolbus, boswachter met hond, het ongeval (dat enkel uit toekijkende figuren bestaat, waarbij warempel de ‘zelf-figuur’ van de schilder) overschrijden in aanzienlijke mate het anekdotische belang van het onderwerp. Dat is vooral toepasselijk op ‘Viergeslacht, zo uit de krant’, het werk dat de jury voor bekroning heeft uitgekozen.
Het werk van Frans Corneillie groeit langzaam in aandachtige werkuren, het verdient meer dan eens bekeken te worden.
Lucien Dendooven