Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 20

10
André Claeys
Prijs provincie West-Vlaanderen voor het jeugdboek 1971

André Claeys won in 1962 de romanprijs van de provincie West-Vlaanderen en in 1964 de letterkunde-prijs van de koninklijke akademie voor overzeese wetenschappen met zijn onvergetelijk debuut ‘Het Duistere Rijk’ (1963). In de lijn daarvan verscheen ‘Zonen van Cham’ (1964), maar in het volgende werk ‘Pape Claus’ (1966) verplaatste hij de handeling naar het Vlaanderen van de Middeleeuwen. In zijn voorlaatste werk ‘Grote Mungu’ (1970) beleefden wij in een knappe en doorgehouden SF-trant een soort van moderne godendeemstering. Wij vroegen André Claeys: schrijf je nu voor de jeugd?

-	Het manuscript werd ingediend onder de kenspreuk: ‘Waar ligt de grens, Horatio?’ Een kinderboek is makkelijk van een grotemensenboek te onderscheiden, maar een jeugdboek? Ligt het onderscheid in het seksuele, in het pikante sausje waarmede veel romanciers hun kreatles uit opportunisme opdienen? Ligt het in de behandelde problemen? Uit wat nu als literatuur betiteld wordt, wordt meer en meer de epiek geweerd, en toch vind ik dat een sterk epische allure een der voornaamste kenmerken van de roman is. Men zou bijna denken dat de epiek nog enkel in een jeugdboek thuishoort. Nu is mijn bekroond werk ‘Onder het teken van de Regenboog’ een epische schepping, geschreven voor volwassenen, maar het bevat alle kwaliteiten om ook de rijpere jeugd te boeien.
-	Kwam het bericht van uw bekroning aan als een verrassing?
-	Ja en nee. Ik vond het een uitstekend ding voor elke lezer, maar ik was er mij wel van bewust dat een bekroning afhing van het oordeel van de jury en ik vroeg mij af of

André Claeys.

	de jury het werk wel als een jeugdboek zou aanvaarden.
-	Hoe denkt u over de roman in het algemeen?
-	Ik stel mij hier wellicht aan als een analfabeet, of als een naïeveling, maar ik vind dat men een roman leest om eens uit de eigen wereld in een andere, fiktieve wereld te treden, ongeveer zoals men in de vakantie op reis gaat. Men leest geen roman, louter om met een psychologisch probleem gekonfronteerd te worden. Daarvoor kan men met meer nut het werk van een psycholoog of psychiater doormaken. Een romancier is evenwel geen psychiater, net zomin als een kunstschilder scheikundig ingenieur bij een verffabriek is. Als een roman diepmenselijk doorvoeld is, etisch en estetisch kan bevredigen, de lezer voor enkele uren gelukkig maakt en wellicht wat rijker, mag men deze roman als geslaagd bestempelen.
-	De inhoud van ‘Onder het teken van de Regenboog?’
-	Aan de basis ligt de overlevering van de jager Tshibinda die een prinses huwde van de Aloe-oenda-stam en die stichter werd van het koninkrijk der Mwata Yava. Het verhaal speelt zich af rond het einde van de zestiende eeuw. Geschreven bronnen zijn er niet. Een gedeelte berust op de verhalen en legenden die ik in de streek heb opgevangen, het grootste deel op fantazie. Ik moet bekennen dat het schrijven van dit boek mij als een echte grote vakantie is voorgekomen.
-	Hoe komt het dat u ondanks die prijzen en een zeer gunstige kritiek niet méér in de belangstelling komt?
-	Ik leg mij volledig toe op mijn werk, maar misschien mis ik het nodige lef of de pretentie om mij op te dringen aan het publiek. Mijn public relations zijn niet bestaande.

Lucien Dendooven