4
Martha Bosmans
60
Kunstschilderes Martha Bosmans studeerde te Antwerpen aan de Kon. Akademie en aan het Nat. Hoger Instituut voor Schone Kunsten. Het begeerde laureaatschap behaalde zij aan die inrichting. Martha was o.a. leerlinge van Jules Van Ael, Carlo De Roover, Gustaaf De Bruyne, Antoon Marstboom, Julien Creytens, Taf Wallet en Crommelynck. Op enkele plaatsen in eigen land eksposeerde zij - soms herhaaldelijk - individueel: Antwerpen, Gent en Brugge. Maar ook in gezamenlijke salons zijn haar werken dikwijls te zien. Tal van Martha's schilderijen bevinden zich in privé-verzamelingen, ook in buitenlandse. Zij is de echtgenote van musikus en musikoloog Flor Bosmans, ouddirekteur van de Kon. Vlaamse Opera. Tematisch bespeelt de gevarieerde schilderes Bosmans een ruim repertorium: bloemen, de heide, landschappen, poppen, danseressen,
Martha Bosmans.
dakenpanorama's, enz. De grootste gemene deler is de levensblije visie, die haar uitdrukking vindt in de uitbeelding van de kleine vreugden van het leven. Een poëtisch landschap dat haar treft vanuit een rijdende trein. Een bloemenstalletje dat haar in het prozaïsche van de hedendaagse stad plots in vervoering brengt. Zelfs een suggestief beeld op het televisiescherm kan vonken slaan. Deze ontvankelijke schilderes raakt makkelijk bekoord door het specifieke en het kleurige van alles rondom haar. Ook haar reizen werken inspiratief. Met Toon Hermans zou Martha Bosmans kunnen jubelen: ‘Der zijn nog zoveel dingen...’ Het visuele startpunt kan zij niet ontberen. Geenszins blijft zij er slaafs bij stilstaan. Dit direkt kontakt met de dingen blijkt veelal slechts een aanloop om zich in een weelde van opgewekte kleuren uit te leven. Haar kunst bezit een verblijdend kachet.
Landschappen en vooral bloemen maken het leeuweaandeel uit in het oeuvre van Martha Bosmans. Daar tussenin noteren we het kleurig intimisme van een ateliergezicht en vinnige stillevens. Ofwel konterfeit ze het frisse van een klown, schalks op een stoel, als divertissement. Als vertolkster van landschappen zoekt Martha de weergave en de uitpuring van wat zij zag: nu eens precies en vrij nauwlettend, dan weer eindelozer en minimaal gestoffeerd. Werken die schijnbaar aan de werkelijkheid gebonden zijn, heeft zij in feite met een artistiek surplus bijgeladen of aangeslepen. Wij denken aan een atmosferische heide, met een fijngrijze lucht bij regenweer, en aan haar indruk van de heideduinen. Een doek als ‘Bos met berken’ doet, op een moderner wijze weliswaar, aan de bossen van Frans Lamorinière of Albijn Van den Abeele denken. Nà het koloristisch raffinement met uiterst gevoelige tonaliteiten, nà het zuiverfijn schilderen, moet Martha zich in briljantere kleuren uitleven. Eén aspekt in het biezonder verleent aan haar schilderkunst een eigen allure: de uitbeelding van bloemen. Bloemen brengen haar ogen en haar schildershart voortdurend in verrukking. Zij schildert ze niet uit behaagzucht, maar vanuit een niet te onderdrukken noodzaak. Martha's ruikers roepen zonnige kleur en levensoptimisme op. Nu eens zijn die bloemstukken heel geraffineerd, met iets kalligrafisch; dan weer laat zij de kleuren klaroenen. Dikwijls heeft Martha Bosmans met het paletmes geschilderd. Het jongste jaar merken we, zuiver schildertechnisch, een evolutie in haar werk. Zij schildert nu minder dik in de verf, die haar zwaarte verloren heeft en soms enigszins transparant aandoet. ‘Oprijzend geweld’ vormt hiervan een goed voorbeeld.
Martha, blijf receptief voor opmonterende indrukken en blijf ‘zingen’ in uw eenvoudigeerlijk werk. Laat het aan anderen over de grijsheid van het leven en de nacht te schilderen.
René Turkry
Auteursrechtelijk beschermd