Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 20

Et voilà, een inleidend manifest

(fragment)

De kunstkritiek balanceert in het algemeen
tussen de uitersten van conventioneel onder-
zoek en van lyriese autopsychologie. Kritiek
is inwijding. En niet een biecht van de
kritieker. De kritiek heeft slechts op twee
vragen te antwoorden. De vraag naar het
visionaire in het werk (de spiritualistiese
inhoud) en deze naar de gelijkwaardige
techniese realisering van deze visie in het
kunstwerk. Samen naar het evenwicht van
visie en formele realisering.
Mogelijk blijft het op een andere wijze intuïtief
het kunstwerk te benaderen. Deze wijze is
dan weer scheppende kunst en geen kritiek.
Deze wijze behoort tot de poëzie; het thema
van het gedicht is dan eenvoudig een
kunstenaar of een kunstwerk. De moderne
kunstkritiek combineert beide mogelijkheden:
de krities-analytiese en de syntheties- intuïtieve.
Zij brengt een slecht gedicht in de
plaats van een logiese kritiek.