Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 20

[p. 224]

Hubert Malfait

Hubert Malfait werd op Kerstdag 1898 te Astene, in Oost-Vlaanderen, geboren. Hij volgde de lessen aan de Koninklijke Akademie voor Schone Kunsten te Gent en telde onder zijn leraars Prof. Delvin en George Minne.

In de twintigerjaren verwierf hij verscheidene belangrijke prijzen: de Pipijnprijs 1922, de 2e Prijs van Rome 1923 en de Rubensprijs 1929.

Hij stelde een groot aantal malen tentoon. Vermelden wij even de biezonderste eksposities: Wereldtentoonstellingen Brussel 1935 en 1958, Paleis voor Schone Kunsten, galerij ‘Le Centaure’ en galerij Giroux, alle eveneens te Brussel. Antwerpen: Kunst van Heden (1925, 1929 en 1935) Luik, Gent, Doornik, Brugge, Ieper, Oostende. Verder, wat het buitenland betreft: Amsterdam, Budapest, Stockholm, Venetië, Eindhoven, Parijs, Algiers, Buenos-Aires, Menton, New York, Ferrara en Bochum. In 1968 werd te Oostende een grootse retrospektieve aan zijn werk gewijd.

Hij ondernam ook talrijke studiereizen, o.m. in Italië, Frankrijk, Nederland, Spanje en Engeland.

Zijn werken kan men aantreffen in de musea van Brussel, Antwerpen, Gent, Luik, Deinze, St.-Niklaas, Kortrijk en Grenoble. Hubert Malfait is lid van de Nationale Raad voor Plastische Kunsten, ridder in de Kroonorde en de Leopoldsorde, en Officier in de Orde van Leopold II.

Hij woont momenteel te Sint-Martens-Latem, het bekende kunstenaarsdorp en bezit een rijke verzameling van kunstwerken.

Machtig pikturaal instinkt

Gedurende meer dan veertig jaar is Hubert Malfait hardnekkig zichzelf gebleven, ondanks de vele schommelingen van een uitzonderlijk beroerde tijd. Hij heeft steeds de drang van zijn natuur ingewilligd, een hevige maar geenszins bandeloze natuur, bezield door een machtig pikturaal instinkt, waarvoor hij goed de kontrole bewaart.

Georges Marlier.

De grond van zijn kunst

Zijn werk is als een driftige bloei van natuurlijke eenvoud en ongekunstelde gevoeligheid in schilderkunst omgezet. De grond van zijn kunst: een haast primitief aanvoelen van de natuur, waardoor een poëtisch sentiment ontspringt van een volstrekt oorspronkelijke zuiverheid en eenvoudigheid; een onbewust, doordringend begrijpen van de wezens en de dingen.

Albert van Hoogenbemt.

Romantikus en klassikus

Er schuilt een romantikus in Malfait, die er raak op los vegen zou, wanneer de bezieling hem doorvrat, maar er waakt ook een klassikus in hem, die met een door de rede beheerst gevoel de werking van zijn penselen kontroleert, een klassikus, die de ambitie koestert om van alle standpunten uit verantwoorde doeken te scheppen, museumstukken zoals het Cézanne bij het schilderen van zijn meesterlijkste werken bedoelde.

A. Stubbe.

Zijn universum

Son univers n'est guère exceptionnel: les gens, les bêtes, les paysages qu'il découvre dans son village et dont il nous communique à la fois l'aspect et la vie secrète. Ils nous frappe par l'intimité et la simplicité, autant que par l'énergie de cette vision élementaire. Son coloris vibrant, souvent d'une subtilité raffinée surtout dans ces tons sur tons dont il a la spécialité, très travaillé et cependant léger, le situe à sa propre place, parmi tant de peintres doués. Sa forme concise et serrée, d'une écriture si nette, enveloppante, suscite des hommes, des animaux de syle Malfait, tout à fait uniques.

André De Ridder.

[p. 225]

Hubert Malfait: Hilda, 1936.

Hubert Malfait: Stilleven met muziekinstrumenten, 1949.

[p. 226]

Hubert Malfait: De familie, 1928.

De geest van latem leeft voort

De geest van Latem en de Leiestreek leeft krachtig voort in het volwaardig rijp werk van Hubert Malfait, in zich zelf gekeerd ekspressief schilder van mensen en dieren, lucht en aarde. (...) Als in de schemering, met een maan die nog geen licht geeft, de dorpsstraat zich in zichzelf keert, als een paardeschonk zwaar voor een boerekar en een mesthoop scheefzakt, overtreft Hubert Malfait verre elke realistische anekdote. Dan bereikt hij een sterke virgiliaanse innigheid, die de oude Leiestreek aan haar boerenoorsprong verbindt en boven iedere residentieinwijking haar ziel krachtig onthult.

Maurice Roelants

Syntese tussen ekspressionisme en intimisme

Hij heeft een syntese weten te verwezenlijken tussen zijn ekspressionisme en zijn intimisme, in die zin dat dit laatste hem tot een bezonkener vorm van het eerst bleek te hebben gebracht. Men kan zeggen dat de schilder daarmee zijn definitieve weg heeft gevonden. Niet in de verhevigde deformaties van zijn eerste periode lag voor hem het artistieke heil, maar integendeel in minder felle formele vertolkingen, in zulke die, het natuurbeeld vereenvoudigd, het niet dan lichtelijk vervormen. Vermoedelijk had iets in zijn onderbewustzijn hem derhalve naar het intimisme gedreven.

Urbain van de Voorde.