|
| |
| |
| |
Robert Buyle
Robert Buyle werd op 26 augustus 1895 te St.-Niklaas geboren. Hij was de zoon van de zeer gekende hoffotograaf F. Buyle en voorbestemd om deze nederig begonnen zaak, die een enorme uitbreiding had genomen, verder te zetten. Maar Robert Buyle wilde kunstschilder worden. Hij verliet het ouderlijk huis, vestigde zich te Brussel en volgde kursussen aan de akademie aldaar. Op 23 jaar hield hij zijn eerste ekspositie in de toenmaals vooraanstaande galerie Sneyers. Het werd een sukses op heel de lijn en toch zal Robert Buyle pas 24 jaar later een tweede persoonlijke ekspositie in Brussel houden. Dit betekent niet dat hij ondertussen stil heeft gezeten. Hij heeft deelgenomen aan verschillende groepstentoonstellingen en was telkens goed vertegenwoordigd op het Parijse Salon d'Automne. Hij reisde veel, vooral door Italië en Spanje. Hij bezocht vele musea en wilde leren van de grote meesters in deze musea. Hij vestigde zich afwisselend in België en in Zuid-Frankrijk waar hij het grootste deel van het jaar verbleef. Zo geraakte hij hier minder bekend, maar wel was hij vertegenwoordigd op Biënnales van Venetië en tentoonstellingen van moderne kunst, ingericht door het Carnegie-instituut in 1933 en 1937 te Pittsburg (U.S.A.) evenals op de Salons de l'Automne et des Indépendants te Parijs.
Werk van Buyle vindt men in de verzamelingen van de Belgische Staat, de Senaat, in de musea van Luik, Brussel, Elsene, Doornik en het Kröller-Müllermuseum te Otterlo evenals in partikuliere verzamelingen in binnen- en buitenland. Persoonlijke tentoonstellingen hield hij op onregelmatige tijdstippen: te Brussel (1918 - 25 - 36 - 38 - 43 - 50 - 64 - 66 en 68) te Antwerpen (1939 - 64) en Luik (1944).
| |
Urbain van de Voorde: een van onze merkwaardigste levende schilders
Een niet meer jong schilder: 69 jaar en, daar hij veel in het buitenland verblijft, hier eigenlijk onvoldoende bekend. Sinds jaren eksposeerde hij niet meer en in een tijd, waar er zovelen naar het voorplan trachten te dringen, raakt men in die omstandigheden spoedig uit het oog verloren. Het is te hopen dat zijn huidige tentoonstelling, die een beperkt overzicht biedt van zijn loopbaan, hem thans als een onzer merkwaardigste levende schilders zal doen erkennen.
Van de Voorde, De Standaard, 5.3.1964.
| |
Stephane Rey: een bekoorlijk evenwicht
Robert Buyle expose peu. Peut-être aussi ne peint-il pas davantage. Il préfère méditer, mûrir, s'exprimer dans le calme et la sérénité que travailler à la chaîne comme le font trop de nos compatriottes. Le résultat de cette méthode est heureux. Son oeuvre s'impose dès l'abord par une mesure, une sûreté, un équilibre extrêmement séduisant.
Stéphane Rey, Le Phare, 1950.
| |
Maurits Bilcke: een persoonlijkheid
Een zeer mooie tentoonstelling was die van Robert Buyle in de galerij Breugel, Louisalaan 18. Een eigenaardige mengeling van Impressionisme en Ekspressionisme is aanwezig, zowel in de zeer stemmige figuren en interieurs als in de kloeke landschappen. In de eerste werken is de kleur zachter en de kompositie wel realistischer, terwijl in de landschappen de forsige konstruktie, het krachtig koloriet en de spontane borsteltrek de bovenhand krijgen. In sommige der grote landschappen merkt men wel enigszins het voorbeeld van Jean Brusselmans. Maar toch is in haast alle werken een persoonlijkheid aan het woord, welke men duidelijk herkent soms aan de gedurfde vitalistische tegenstellingen en anders weer aan de fijnzinnige animistische nuances. Hoewel Buyle in de evolutie zelf van onze schilderkunst geen opmerkelijke rol speelt, toch zouden wij zijn werk niet graag missen. Het bezit zuiver schilderkundige kwaliteiten die ons door hun menselijk karakter meer dan gewoon boeien.
Maurits Bilcke, B.R.T., 20.10.1950.
| |
| |
Robert Buyle: Naakt, 1937.
| |
| |
Robert Buyle: Kade, 1936.
| |
L.L. Sosset: geloof in het onderwerp
En son art, l'ardeur de l'instinct s'allie avec aisance à la délicatesse des perceptions. Aussi bien, dans les toiles qu'il nous montre, sa foi directe devant le sujet se caractérise-t-elle par une exécution d'une savoureuse franchise. Le sens des ordonnances abréviatives s'y associe à l'animation des coloris en des thèmes largement différenciés. Ceux-ci déploient leurs périples entre des paysages vigoureusement structurés et des nus voluptueusement évoqués selon leur présence physique, en passant par des natures-mortes que vivifie leur insertion parmi les agencements ordonnateurs dérivés du cubisme.
L.L. Sosset, Journal des Beaux-Arts, mars 1964.
| |
P. Caro: een ongewone pikturale oprechtheid
Robert Buyle est un maître de la peinture figurative. A l'approche de la septentaine, il se livre fougueux dans des toiles solidement structurées, aux plans largement traités. D'un lyrisme contenu par une volonté de réflexion, l'oeuvre est magnifiée par une pate généreuse qui accroche la lumière et la retient subtilement pour envelopper le paysage, la composition ou le nu traités. C'est imposant par l'équilibre qui s'en dégage. Robert Buyle appartient à une génération ayant appris à approfondir ses sensations picturales tout en restant cependant fidèle à l'expression d'une nature rendue à elle-même. Il n'a pas eu la nécessité, comme les générations suivantes, de
| |
| |
Robert Buyle: Laagwater, 1935.
justifier son appartenance à un univers. Si, aujourd'hui, la peinture est devenue un champ clos d'expériences, souvent nécessaires faut-il le dire, chez Robert Buyle, cette même peinture a préservé son acquis de richesses essentiellement dramatiques. On peut juger de cette peinture en l'estimant moins prospective, mais on doit lui accorder l'éclatant mérite d'une vérité picturale peu ordinaire.
P. Caro, 1968.
| |
Uit Nederland: veel waardering
Bijna ieder van deze ruim twintig recente doeken getuigt van ongewone spanning en koncentratie. Geen decimeter vierkant op deze meestal tamelijke grote schilderijen, die niet in zijn kleurwaarden volkomen verantwoord is, ook op de plaatsen, welke in de kompositie slechts bijkomstig lijken.
Nieuwe Rotterdammer Courant, 25.3.1936.
Een eerste deugd: Robert Buyle verrast. Hoevelen onder de schilders, aan wier werk ge voorbij loopt en waarbij ge onaangedaan blijft. Hier onmiddellijk de sensatie van een frisheid, een helderheid.
De Maasbode, 1.2.1939.
| |
Ook in Parijs
Des deux vertus picturales se trouvent par exemple, dans les deux délicieuses figures groupées d'un peintre belge déjà remarqué, M. Buyle. Souvenir peut-être un peu de la Renaissance, mais grace du caractère, beauté de la ligne, charme d'une délicate exécution, tout s'y trouve réuni.
Le Figaro, Paris, 4.11.1926.
Il évite le pittoresque, met l'accent sur l'essentiel. Il lui arrive de ne pas suffisamment remplir sa toile (les peintres flamands ont une fâcheuse tendance à abuser des grands formats); mais quand il trouve sa construction, son équilibre, il donne à ses évocations une solidité qui se combine heureusement avec une aération large et pure. Il exprime énergiquement, sans la passion ni la désinvolture d'un Permeke, la poésie et le caractère du pays plat.
P. Fierens, Les Beaux-Arts Paris, 1938.
|
|