Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 19

49
Suzanne Thienpont
65

Kunstschilder Suzanne Thienpont werd geboren te Sint-Maria-Horebeke in de lente 1905. Zij deed haar studies aan de Koninklijke Academie te Brussel en aan het Nationaal Hoger Instituut voor Architektuur en Toegepaste Kunsten van Ter Kameren.

Van 1934 tot en met 1970 hield zij een aantal belangrijke tentoonstellingen, ondermeer te Brussel in de Galerie Apollo; te Gent in Galerie Vyncke Van Eyck; te Brussel in het Paleis voor Schone Kunsten (1963); te Kortrijk in Galerie Veranneman; te Mechelen in de Galerij Nova (1967) en dit jaar te Tielt, in Galerij Imago. Zij nam verscheidene malen deel aan groepstentoonstellingen in de gekende Galerie Giroux te Brussel en te Parijs in de Galerie de Paris (1930).

Werken van haar zijn in het bezit van de Belgische Staat en van diverse verzamelaars in België, Zwitserland en Frankrijk.

De kunst van Suzanne Thienpont is wel van een heel apart genre. Zij wendt, naast de kleur, namelijk ook ‘het zand’ aan om haar composities vorm en gestalte te geven. Haar werk moet dan ook bekeken worden vanuit een zeer speciale gezichtshoek.

Met het zand als voornaam element heeft zij ook de gehele wereld van zee en duinen in haar werk meegenomen. De figuren, die de kunstenares uitbeeldt, zijn in zand gebouwd, maar het

[p. 466]

Suzanne Thienpondt: Figuur.

zijn wellicht juist dergelijke verschijningen en gedaanten, die onze verbeelding voeden, wanneer wij denken aan het leven op de bodem van de zee. Het kunnen evengoed skeletten zijn, als door erosie aangevreten planten. De thematiek is rijk en variërend en steeds op de grens tussen figuratie en defiguratie.

De figuren zijn uitdagend, visionair, vaak zelfs prehistorisch. En bij dat alles is er in haar werk een duidelijke voorliefde voor poëtische sfeerschepping. De kleuren worden door het zand zacht in toom gehouden. Met schelpen en steentjes worden meer vooruitspringende vlakken aangebracht.

R.D.K. schreef naar aanleiding van een tentoonstelling te Gent: ‘Thienpont die haar vertrekpunt zeer persoonlijk naar een ver geabstraheerde uiting voert, kan rekenen op een zuiver gevoel voor teer en boeiend koloriet. Niets stoort. Haar techniek is gesteund op de boeiende wisselwerking en mengsel van émailschildering en zand.’

Een intakt gebleven stukje olieverfschildering speelt zijn eigen rol in het pikturaal gebeuren. Er wordt nergens naar een schok gezocht. Er is een streven naar een langzame overwinning op de toeschouwer.

Etienne Le Compte