weg sloeg hij intussen ook kordaat in - zwoer hij, ook mede door het voorbeeld van zijn vader, op de waarden, die sinds eeuwen opgeld hadden gemaakt: de gedegen, klassieke vormen. En daarin bereikte hij een vergedreven perfektie.
Zekere dag echter begon hij zijn cursus kunstgeschiedenis achteraan, misschien wel op aandringen van zijn leerlingen, maar zo leerde hij zelf de modernen kennen en waarderen, al had hij ze zolang als verwerpelijk beschouwd. Hij vond er toch iets in, in al die ismen: impressionisme, expressionisme, en noem maar op. Tot hij zich dan ten slotte overwonnen wist en hij kordaat met een nieuwe visie tevoorschijn kwam. Zijn kunstenaarsloopbaan nam een nieuwe start. Het schilderen werd een persoonlijke uitdrukking van zijn eigen ik, maar nog steeds met het brio van voorheen. De vormen echter zijn diepgaand gewijzigd. Geometrische indeling van het doek in vlakken, waaruit de figuren en heel het opzet zelf opdoemen. Het geheel wordt een prisma, waardoor de schilder en de kijker de werkelijkheid anders zien in wat wij de realiteit noemen. En dit gebeurt dan zowel in het stilleven als in het landschap als in de figuur. In alles zoekt Steel een verzameling van krachtlijnen, van zwaartelijnen, van kleurvlakken, van meetkundige voorstellingen. Zo wil hij naar de essentie der dingen peilen. Deze weg gaat hij nu overigens resoluut en logisch. Ook deze nieuwe weg werd hem weer gedikteerd door zijn helder intellekt. Cerebraliteit, zou men denken. Zeker wel, doch geen onbezonnen, voorbijgaande gril, maar wel logische konstruktie uit innerlijke logica geboren, geanimeerd door diep en zuiver sentiment, door waarachtige bezieling.
Jos van Rooy
Auteursrechtelijk beschermd
