Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 19

11
Dirk Christiaens
Prijs van de Vlaamse Poëziedagen

Jaarlijks groeit de belangstelling bij dichters en poëzieminnenden voor de poëziedagen van Meise. Deze dagen werden destijds gesticht door pastoor Baziel de Craene en staan thans onder voorzitterschap van Bert Decorte. Aanvankelijk werden de dagen te Merendree, nadien te Wemmel gehouden; nu biedt de nationale plantentuin te Meise het passend rustieke decor. De inrichters willen zich niet laten meeslepen in de maalstroom van de contestatie- en de revolte-poëzie. Vrij van alle meedoenerij en modebevlekking wordt de voorkeur gegeven aan zijnsverdiepende verzen. Het toekennen van de Prijs der 26e Vlaamse Poëziedagen (10.000 fr.) aan

[p. 439]

Dirk Christiaens (28) is daarvoor sprekend, wel ietwat verrassend, daar de gelauwerde dichter twee jaar geleden dezelfde prijs reeds deelde met Eddy Van Vliet.

Drik Christiaens debuteerde met Atoll¹, nog geen dertig streng geselekteerde gedichten, waarin naar het essentiële wordt gezocht in een uiterst beperkt woordvolume. De dichter verwerpt het retorische van de klassiekers, de desacralisatie van de experimentelen en het expliciet engagement in de hedendaagse sociale en politieke problematiek. Zonder te vervallen in een belijdenispoëzie, zoekt hij de zelfexploratie in het optiek van wijlen dichter Walraevens die het essai-gedicht promoveerde. Het trefzekere, gesloten, absolute woord zou bijna als doel kunnen vooropgezet worden, ware er niet die metafysische spanning waardoor de glasheldere woorden en taalprikkels kinetische dimensie krijgen in een uitgesproken esoterische sfeer. De dichter voelt zich één met de natuur, maar in hem hongert de behoefte zich als mens te transcenderen. Confessioneel niet georiënteerd, zoekt hij toevlucht in een aardse mystiek. De filosofie is hem te contemplatief, te speculatief en te ingewikkeld. Ze houdt er geen werkelijk, levend contact op na met de praktische wereld van feitelijkheden. De filosofen uit alle tijden spreken elkander tegen. Christiaens' keuze is een Zen-keuze omdat Zen eerder uitgedrukt is in poëzie dan in filosofie en omdat het meer gemeen heeft men gevoel dan met intellect.

Na ‘Embryonaal’ gepubliceerd te hebben in Werk van Nu² verscheen de bundel ‘Tuin van Huid’³, verzen om Jeroen Bosch te eren. Hiermede heeft de dichter geen illustratiepoëzie willen schrijven maar creëert hij een vreemde simultaanpoëzie bij een even beklemmende schilderkunst.

In het vooruitzicht liggen de bundels ‘Damascus’, waaruit het bekroonde gedicht te Meise, en ‘Niemandsland’, geschreven naar collages van Charline Mahy. Het ligt in de bedoeling van de dichter zijn poëtische vertolking definitief af te sluiten met de verzamelde uitgave van de geciteerde bundels.

Gilbert Willems

1 Atoll, 1967, A. Manteau, 46 blz. (uitverkocht).

2 Embryonaal, In Werk van nu Nr. 2, A. Manteau, 1967.

3 Tuin van huid, 1969, A. Manteau, 36 blz. (uitverkocht).