60
Maurice Van den Dries
Prijs Jozef Muls voor Grafiek
Een pas gehuwd paar. Beiden leerlingen van de Antwerpse Academie. Beiden ook levend van en voor de kunst. Een ideale combinatie. Zij, de jonge vrouw, als spelend voor een doek staand, met vrouwelijke spontaneïteit aan een werk beginnend, instinctief komend tot een compositie, evenwichtig, rijk aan koloriet, een werk dat het midden houdt tussen iets non-figuratiefs en iets surreëls, dat telkens een vreemde atmosfeer uitstraalt, waar zijzelf, de vrouw, schuchter overheenpraat. Hij, de jonge man, Maurice, etser, graveerder om het misschien sterker te zeggen, in het bezit van een opvallend vakmanschap en een zuiver aanvoelingsvermogen. Dat er wisselwerking tussen de kunst van deze twee mensen bestaat, is onvermijdelijk. En alhoewel Maurice zich zeer streng houdt aan de natuurlijke vormen, die hij met een waas van poëtische ontroering schijnt te omhullen, leidt zijn rijke fantasie en de belichting van zijn wit-zwart taferelen ook weleens tot een surrealistische indruk.
Reeds vroeg werd deze 25-jarige door vermeldingen en prijzen als een mooie belofte erkend, een feit dat nu een culminatiepunt bereikt in zijn Prijs Jozef Muls. Noteren we ook dat er zich reeds werken van hem bevinden in het Nationaal Museum van Krakow. Men heeft in hem niet alleen de vakman, doch ook de poëet onderkend. Hij zegt zelf dat hij steeds aangetrokken word door het poëtische. En hij vindt ten allen tijde en overal poëzie, ja, zowel in wat men het lelijke pleegt te noemen als in het schone. Als bron van inspiratie, staan voor hem planten, bloemen, gasbuizen of antennes op gelijke voet. Alles bezit voor hem een eigen specifiek poëtisch fluïdum, een eigen stuwkracht in de richting van zijn scheppingsdrang. Rond dit alles weeft hij dan zijn eigen witzwarte atmosfeer. In zijn visie tracht hij zoveel mogelijk het eigene van een bepaalde materie uit te buiten. Hij speelt de verschillende materies tegen elkaar uit, vindt of schept kontrasten. En hij zoekt. Iedereen raadt reeds dat hij nog zal evolueren. Zoals elk kunstenaar zoekt hij zijn eigen individuele weg. En hij heeft plannen, die een heel artistenleven kunnen vullen. Hij streeft eerst en vooral naar het perfectioneren van de verschillende etstechnieken. Hij zoekt naar gecombineerde technieken: ets plus tekening, ets plus akwarel, schildering plus ets.
Hij is een jonge man met energie en idealisme. Hij zal komen waar hij wezen wil. We wensen hem geluk om wat hij nu reeds bereikte.
Jos Van Rooy
Auteursrechtelijk beschermd
