standig decorateur gebracht. Aan het front werd hij zwaar gewond en na acht maand hospitalisatie werd hij gereformeerd. Hierop vestigde hij zich te Parijs, waar hij in de persoon van Monsieur de Saint-Cyr een goede beschermheer vond, die hem o.m. in de School voor Schone Kunsten binnen loodste. Hier werkte hij onder de kundige leiding van Fernand Cormon en François Flameng. Vele beroemdheden leerde hij er kennen o.m. Modigliani, met wie hij schetsen uitruilde.
Nadat hij in 1920 was gehuwd met een Française, vestigde hij zich te Brussel. Hier volgde hij de vrije academie La Patte en de academie van Schaarbeek. Hard heeft hij in de hoofdstad gewerkt, doch na enkele jaren was zijn gezondheidstoestand erg bedenkelijk geworden. In 1927 keerde hij naar zijn rustig geboortedorp terug om er op adem te komen. Later vestigde hij zich te Oostkamp, waar hij het penseel aan de verfborstel offerde. Hoe schrijnend moet deze akte voor de fijngevoelige Vandekerckhove zijn geweest. - Voor hoeveel kunstenaars was dit en is dit het harde lot: om den brode zijn beste tijd en energie verspelen?...
Doch Leo Vandekerckhove brak niet. Alhoewel hij niet de grote roem oogstte, schilderde hij tientallen en tientallen voortreffelijke doeken: landschappen, stillevens, portretten, figuren, bloemstukken en marines. Vaak treffen we in zijn werken een openheid aan, waarin we wensen te zijn.
Graag geven we deze vijfenzeventiger, deze trouwe vriend, een erepalm: Leo, er is een grote waardering voor uw persoon en voor uw werk bij zeer velen.
Gust. Vermeille