Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 18

[p. 238]

[West-Vlaanderen]

clark clarysse

Foto Paul Bijtebier, Ukkel.

Geb. 1937, te Kortrijk.

Onderscheidingen:
1966 Onderscheiding Jeune Peinture Belge,
1967 Onderscheiding Jeune Peinture Belge en
Prijs van Burgemeester Stad Knokke,
1968 Laureaat Jeune Peinture Belge.

Consciencestraat 38, Kortrijk.

Werken, die peilen naar essentie van lijn, vorm en kleur.

Een persoonlijkheid, bewogen door een diep religieus gevoel, getekend door de Zen filosofie in een benadering van leven en materie, die treft door zijn grootsheid, ernst en doordringendheid. In zijn werken heerst een grote stilte. Niets wordt volledig onthuld. Elk beeld bewaart zijn mysterie. Nochtans stimuleert een diep besef van het leven ontplooiing. Elke vorm is beweging en een ontwikkeling naar beter omlijnde vormen - vormen, die zich zuiver aftekenen, organisch zwellen, oervormen die zo essentieel zijn dat ze een teken, een taal worden.

Paul Tanghe

[p. 239]

willem deneckere

‘Leiding met voorlopige deuk’, 1968, acryl op doek, 115 × 90 cm.

Geb. 1939, te Moeskroen. Regent plastische kunsten.

Medestichter van de groepen ‘Dwergen’ en ‘Atrium’ te Kortrijk. Onderscheidingen: Faunprijs van St.-Martens-Latem ('65), premie in Prov. Prijs West-Vlaanderen schilderkunst (1960) en bekroond in dezelfde wedstrijd in 1968.

Mgr. De Haernelaan, 22, Kortrijk.

[p. 240]

etienne elias

‘Zo gek de wereld, zo gek dit schilderij’, 1968, verzameling Frans Halsmuseum, Haarlem (Ned.). Foto Sagaert, Oostende.

Geb. 1936, te Oostende.

Studeerde aan de Koninklijke academie voor schone kunsten te Gent. Ontving de Deleu prijs voor grafiek in 1959 en in 1965 de prijs voor jonge Belgische schilderkunst. Kreeg in 1968 de ‘Prize anonymous donors British international print biennale’ Engeland. Samen met Raveel eerste popschilder in België. Maakte muurschilderingen in het kasteel te Beervelde. 1969 Dulcia kunst, Zottegem. Krijgt van het Stedelijk Museum van Amsterdam een atelier om drie maanden in Nederland te verblijven.

Werken in Museum Boymans Van Beuningen, Rotterdam; Museum Brugge; Gemeente Museum, Utrecht; Museum voor Stad en Lande, Groningen; Museum Oostende; I.C.A. Gallery, Londen; Frans Halsmuseum, Haarlem, alsmede in de verzameling van de Belgische Staat en de Provincie West-Vlaanderen. Sinds 1960: een vijftal eenmanstentoonstellingen, plus deelname aan talrijke groepsexpo's.

Koninginnelaan, 63, Oostende.

Voor mij is de kunst steeds de spiegel van haar tijd. Ik ben nooit bij één schilderij blijven stilstaan, ieder schilderij is steeds iets anders. Vanaf 61 schilderde ik dingen, die helemaal niet konden voor anderen. W.C's, benzinepomp, stuntmen, beatles en stones, kitch, Bob Dylan, James-Bond-films, badkamers, nozems, blauwe Bastos filtersigaretten, een ééndagsreisje met de Oostendse maalboot, gedekoreerden, hippies, gezellige hoekjes, mijn hond, mijn kat, familieportretten, sportwagen, mijn kamerplanten, Vlaamse landschapjes, hommages en een lekker ijsje. Thans speelt het idee een grote rol in mijn werk. Al de goeie voor het ogenblik zullen het met mij eens zijn dat we veel aan René Magritte hebben te danken. Roger Raveel is tussen de jaren 50 en 63 onze belangrijkste schilder geweest, het buitenland zal het wel bewijzen. De allergrootste kunstenaar is Jan Van Eyck die net zoals ik geen hater was van zijn tijd. Ik ben veel meer te vinden voor het frisse groene Vlaamse gras, dan voor de grauwe bruine aardkluit. Leve de kleur!

Ultramarijnblauw naast citroengeel en kadmiumroodlicht naast kadmiumgroen geven mij een trip. En soms geniet ik evenveel van een sigaretje, of een glaasje yogourt, als van de Mona Lisa.

[p. 241]

willy lambrecht

Geb. 8.8.1944. Diploma drukker-letterzetter, sierkunstenaar A2, diploma A7/A1 met grote onderscheiding Hoger St.-Lucasinstituut (afd. grafiek). Talrijke prijzen en onderscheidingen: affichewedstrijden nationaal jongkunsttalent 1966 en ‘67, Kattenstoet Ieper 1967, Karnavalstoet Aalst 1967, Garnaalfeest Oostduinkerke, omslagontwerp catalogus tentoonstelling grafiek W.-Vlaanderen 1966, ontwerp en lay-out programmaboekje Kattestoet Ieper 1968, laureaat Prijs Keane voor schilderkunst, Brugge 1968, ontwerpt thans folder, biljet, programmaboekje voor Reiefeesten Brugge 1969, bekroond ontwerp voor grafzerk K. Logghe. Rontsaertbekestraat, 120, Brugge.

Daar ik zelf meer naar de toegepaste kunst ga, heb ik een niet zo uitgesproken persoonlijke visie over de kunst in het algemeen. In elk geval: wat ik graag zie, zie ik graag. In mijn geval is het een voortdurend pogen om een nieuwe wereld te scheppen, op gelijk welke wijze. Voor mij wordt het in het bijzonder dit: een voortdurende betrachting om mee te werken aan de noodzaak van een esthetisch verantwoord grafisch ontwerp. En ten slotte: een eindeloze betrachting (en mislukking soms) om met de handen te verwezenlijken wat de geest ziet, eerlijk jezelf terugzien, een voortdurend afvragen, altijd nieuw trachten te ondervinden, te zien, te leven, te creëren.

[p. 242]

pol patoor

Geel licht voor een witte kamer’, 1968, 100 × 120 cm.

Geb. 6.8.1939, te Kortrijk.

Middelbare normaalschool, Brussel (afd. Plast. Kunsten). Onderscheidingen:
1960 - Premie Prov. Prijs-schilderkunst
1964 - laureaat Prov. Prijs-schilderkunst
Onderscheiding ‘Jeune Peinture Belge’ 1964 en '65
1965 - laureaat Prijs van de stad Knokke voor Schilderkunst

Werk in

-	bezit van de belgische staat
-	‘Eigen Kunstbezit’ Prov. West-Vlaanderen
-	bezit van de stad Kortrijk.

Vierkeerstraat, 102, Heestert.

Zijn doeken staan gespannen als een vlies met de tinten van vers opgedolven witloof, prei en look. Want schilderen is voor hem een langzaam en omzichtig bovenhalen van wat wortelt in zijn tuin. ‘Rotbloemen’, zegt hij. Maar dat zijn ze niet (al zullen alle bloemen ooit eens rotten en is elk rottingsproces een soort bloei).

Wel banale dingen die hij aandurft en dan niet ver-bloemt, maar met ongemene tederheid en toewijding benadert en behandelt, vaak binnen een beschuttende omtrek op het doek. Want hij wil alleen zijn om het ‘rot’ ding te bespelen: te omspelen met versluiering en ontsluiering tot ver-een-zelviging toe: een druilerige regen - blauweregen - die alles doordringt, omnevelt en omfloerst.

Je ‘mag’ binnentreden in dit wit, dit licht. Maar ontdoe je van je naaldhakken en laarzen. Hier loopt men barvoets. Hier staan we blozend bloot maar niet ont-wijd, want wat hier in het uiterlijk verschijnt is innerlijkheid.

Jan Maertens

[p. 243]

yvan theys

‘Familieportret van Mijnheer M.’, 1968, 162 × 130 cm.

Geb. 1936, te Marke.

Vermelding prijs van de jonge Belgische schilderkunst 1962. Onderscheiding in de Europa-prijs Oostende 1964.

Beurs van de prijs van Rome 1964.

Stelt sedert 1963-64 geregeld tentoon te Brussel en te Gent. Had reeds persoonlijke tentoonstellingen in het buitenland: te Roubaix en te Parijs, weldra ook te Amsterdam. Wordt vaak geselecteerd voor tentoonstellingen, ingericht door de culturele diensten van het ministerie van nationale opvoeding en cultuur, om de jonge Belgische kunst in het buitenland te tonen: te Parijs, Rio de Janeiro, Utrecht, Madrid, München en Praag.

Werken in het Prentenkabinet van Brussel, in de verzamelingen van de Belgische Staat en talrijke privécollecties in binnen- en buitenland.

68, rue Royale, Warcoing.

‘Tegenover schoonheid en perfectie stel ik het verrassend nieuwe, de ontdekking, en het intense, dat door-dringt. Kijken is voor mij belangrijk, maar het is me niet genoeg.

Ik moet zelf bezig zijn met mijn handen. Ik moet schilderend reageren op mijn omgeving. En dat betekent veelal: gevestigde gewoonten verstoren om wat gestold en verstard is weer tot leven te wekken, tot vrijheid.

Voor wie voldoende vitaliteit bezit openen zich vandaag de dag ongekende mogelijkheden. En ik geloof dat mijn werk positief en levenskrachtig is, niettegenstaande het de verwarring en onzekerheid van onze tijd in zich draagt.

Twee schilders blijven mij bijzonder boeien: Rubens, door zijn grootheid, vitaliteit, natuurlijkheid en spontaneïteit, - en Picasso, door zijn totaal ondogmatische instelling, zijn supreme vrijheid, zijn plastische inventiviteit en zijn schilderen “zoals men ademt”, los van elke bekommernis een meesterwerk te maken.’

(Yvan Theys) Kunstpocket 5, uitgave Van Wiemeersch, Gent.

[p. 244]

joseph willaert

‘Venster met vlag’.
Foto-atelier J. de Meester, Assebroek.

Geb. 23.4.1936, te Leke.

Er is werk in: het museum van Oostende, de Belgische Staat, het Prentenkabinet.

Nieuwpoortsteenweg, 132, Oostende.

Met de schilder Joseph Willaert zitten we midden een zeer eigenaardige problematiek in verband met de verhouding werkelijkheid-kunst. Sedert enige tijd zien we, en dan vooral in de hedendaagse pop-art en nieuw realisme, hoe de artiest zich radikaal buiten de klassieke optiek van het doek stelt en de werkelijkheid, soms met geweld, binnen het domein van de kunst trekt. Soms wordt deze houding tot zijn uiterste limiet doorgevoerd door gewoon een triviaal, alledaags voorwerp, zonder de minste verandering, zonder artistieke inmenging, in een tentoonstellingszaal te plaatsen. Oppervlakkig gezien valt Willaert onder deze soort hedendaagse artiesten. Maar er is een wezenlijk verschil. Daar waar de doorsnee pop-artiest met opzet een banaal voorwerp uit ons dagelijks leven neemt (een doos waspoeder, een cola-fles, een wiel...) en met opzet ieder keus vermijdt die een zekere drang naar poëzie zou kunnen verraden, is er bij Willaert een sfeer, die men gemakkelijk poëtisch zou kunnen noemen omdat deze voorwerpen, geschilderd, of in werkelijkheid, een soort aureool hebben dat een diepere dimensie opent die bij de voorwerpen als dusdanig ontbraken maar die ontstond door de imaginatieve tussenkomst van de schilder Willaert. Het gaat hier niet om de verheerlijking van onze moderne pseudo-beschaving, maar om de verheffing van de werkelijkheid naar een hoger psychisch niveau. Dit hoger psychisch niveau was altijd de magneet die de kunst liet ontstaan en haar streven bepaalde. Vele hedendaagse kunst getuigde niet meer van dit streven. Op die manier staat Willaerts kunst aan de antipode van de anti-kunst, spijt de gebruikte methode die dezelfde is.

Kari Bert (criticus VBKC)