luc hoenraet
‘Violet, grijs, blauw’ 1968, olieverf, tempera en materie op doek, gemaroufleerd op paneel, 90 × 90 cm.
Foto Bauters, Brussel.
Geb. 28 juni 1941, te Aalst.
Studies: 1956-63: Hoger Instituut St.-Lucas, Schaarbeek (atelier: M. Van Saene).
Onderscheidingen: in de prijzen ‘Rik Wouters’ (1961), ‘Jonge Belgische Schilderkunst’ (1964) en ‘Prix Disque Rouge’ (1965); laureaat ‘Prijs Haimbecka’ (1966), vermelding Europaprijs Oostende (1966), onderscheiding in ‘Louis Schmidt Prijs’ (1966 en 1968); onderscheiding Prijs Knokke (1967); laureaat Prijs G. Campo (1968); onderscheiding Prijs Wit-Zwart (1969). Individuele tentoonstellingen: Brussel (1964 en 1966) en Antwerpen (1968). Groepsexposities, o.m. te Aalst, Assenede, Antwerpen, Brussel, Brugge, Gaasbeek, Gent, Oostende, Knokke, Hasselt, Verviers, St.-Hubert.
Werken in bezit van Prentenkabinet Brussel, Belgische Staat, binnen- en buitenlandse verzamelingen (o.m. Frankrijk, U.S.A.). Ondernam studiereizen naar Denemarken, Frankrijk, Spanje, Marokko, Engeland. Is jazzrecensent o.m. van het Vlaamse tijdschrift ‘Jazzspiegel’.
Maria-Theresiastraat, 36, Brussel 4.
Op een houten paneel - hout, omwille van de hardheid en weerstand van deze materie - tovert Luc HOENRAET o1941, Aalst, in verfijnde, uitgezochte en nooit heftige kleuren of tegenstellingen een reliëf, ruig als een muur.
Zoals Braque of Floris Jespers verstevigt hij zijn verfstof, opdat de laag er na verharding als een gestold gesteente zou uitzien.
Luc Hoenraet streeft ongemeen eigenaardige kleurkombinaties, zeldzame toonaarden na, doch verbindt deze lyrische, dichterlijke bezinnende aard die zijn gevoeligheid uitmaakt, met de hardere, ruwere textuur, een taktiel stramien dat we hierboven aanhaalden. In zijn schilderwerken grift hij tere graffiti, uitgekrast zodat de achtergrond blootgelegd wordt op fijne aderen. Het grafisme staat dan in volledige tegenstelling tot de ondergrond die de kompositie draagt.
Deze lineaire krassen zijn van een heel andere aard dan de eigenlijke wit-zwart tekeningen, dynamisch en wild als het werk van sommige japanse kunst-tovenaars.
De grafische kompositie in zijn tekeningen staat verder dan het teken: net als zijn schilderwerk houdt het een boodschap in. De boodschap van de jazzinterpretatie: gevoel en schrijnend-uitbundige levenshonger. Improvisaties: teer als de tekeningen of graffiti op een hard stramien van de werkelijkheid, waarin de jazzmuzikant of de huidige kunstenaar leeft.
Eric Dolphy ‘Elegy for Dolphy’ - waarover Luc Hoenraet een bio- en diskografie opstelt -, Charles Mingus, Albert Ayler, Ornette Coleman, kompositie van 1967, - nu beter bekend om zijn new thing - zijn zovele bronnen voor de schilder-tekenaar. Zijn geliefde kompositietype is de ‘lijst-in-lijst’ of de ‘nis-in-nis’. Hij omzoomt aan de buitenrand zijn panelen met een band kleur: bv. paars in: ‘Violet, grijs, blauw’, zie foto.
Binnenin vormt hij een tweede, desnoods een derde, raam en daarin ontwikkelt zich het gevecht kleur tegen kleur, met interaktie van de lijn.
Emiel Bergen
Auteursrechtelijk beschermd
