Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 18

Poëtisch bericht

Roger Verkarre
Marine

Het scheermes van de branding scheert,
grondig, met overvloedig schuimen,
- een aloude ritus - de kin der aarde
maar moe enigszins, a.h.w. mechanisch.

Na al die tijd die erovergegaan is,
van al de vuilnis die er op vergaarde
krakend, maar schuivend op de schuine
rand zonder wond - wat de Scheerder eert,

denk ik, baardig op wacht in de duinen,
in de stilte om Hem die het mes hanteert.

Fred de Swert
De Dijle

voor Roel

in de naam van dat water schrijf
ik
je schaduw
die in mij
met de muur
en het kind
begeven heeft.

Stan Maes

ik heb
eksotiese vogels
van stilte
geringd met
een boodschap
van liefde:
mijn laatste gebed
zonder kaarsen
10 × herhaald,
de beslapen vrede
verwoest.

[p. 119]

Jan Jozef Goedvriend

Ik heb de lente afgekocht
de vroege mei
de losprijs van de zon
een hyacinth
en ook de geurende lach van mijn kind
dat in de stad
te weinig bloemen vindt
als hyacinth

Hervé J. Casier
Mijn woorden

Soms spreekt mijn stem
zodat ik lichtjes schrik
om de klank die ik als
in een weegschaal wik.
Ondervraagt men mij omtrent
de toon van mijn geluid, zie
- steenbreek heet mijn woord
dat naar de taalkern boort.

Peter Clément
Zomer

Nog steeds bloeit de weide voor mijn huis
Nog steeds staan mijn bomen
groen en weelderig
sappig
als jaren terug
in de zomer van toen
Ik hou de bloemen nog steeds in mijn hand
rode en gele
net als lang voorheen
Alleen
de lente is ontglipt
door de mazen van mijn vingers

Neer Vantina

schep voor jezelf
een masker broeder
en laat de anderen
geloven in het geweten
dat hun vaders droegen
hoor je de kromming van
de stroom bij valavond huiveren
en zeg me dan (hier mag je
ja knikken en zwijgen) of je
leeft of zienderogen sterft
niemand zal je antwoord
lelijk vinden en straks doodbedaard
zij en de anderen zich vergasten
aan je laatste brood
ik bepaal een droom