Guido Metsers
kunstschilder
links: Guido Metsers
rechts: Guido Metsers: ‘Radio of scheerapparaat?’
o Hulst, 11 december 1940.
Studeerde aan Sint-Lukas, Gent (eerste prijs tekenen naar gipsmodel) en aan de Akademie en het Hoger Instituut voor Beeldende Kunsten te Antwerpen (onderscheiding boetseren naar klassiek model en in 1962 laureaat Prijs der Vriendschap). Leerling van Gaspard de Vuijst, Ghislain Fernande, Antoon Mastboom en van Vlasselaer. Hij vervaardigde, in opdracht van de provincie Zeeland, één van de beide wandschilderingen voor de salons van de veerboot ‘Prinses Margriet’. Zeeland kocht eveneens een werk aan voor het Zeeuws Museum te Middelburg.
Exposities: Antwerpen, Gent, Sinaai, Sint-Niklaas, Hulst, Middelburg, Oostburg en Groningen.
Werken in verscheidene privé collecties in Nederland, België, Duitsland, Frankrijk en Canada. Onlangs kocht de Nederlandse Staat vijf werken van hem, ter decoratie van openbare gebouwen.
Voor Guido Metsers geldt niet dat hij is uitgeweken naar het buitenland. In dat verband zegt hij van zichzelf:
‘Ik ben geboren in Nederland. Mijn vader is Belg, mijn grootvader ook. Die kwam na de oorlog 1914-18 naar Nederland. Ik wil helemaal niet naar België terug, ik voel mij als Vlaming in Nederland meer op mijn gemak, juist omdat ik hier niet word betrokken in de taalstrijd en de binnenlandse politiek van een kunstmatig land als België.
In Nederland heb ik beslist ruimere ontplooiingsmogelijkheden dan in België. Je hebt hier primo de contra-prestatieregeling. Verder nog de zgn. 2 procent-regeling, d.w.z. dat voor ieder gebouw, met overheidsgelden opgericht, 2 procent van de kosten moet worden besteed aan een door een kunstenaar uit te voeren versiering. De Nederlandse staat geeft ook subsidie op particuliere kunstaankopen. Al met al doet het Rijk hier veel meer dan in België om een kunstenaar aan emplooi te helpen.
De hedendaagse Vlaamse cultuur bestaat niet, er bestaat nergens meer een specifiek nationale cultuur. De kunst is geïnternationaliseerd. De Vlaamse volksaard drukt natuurlijk wel een bepaalde stempel op net werk, hoewel dat meestal onbewust gebeurt. Net als de Nederlanders hebben de Vlamingen op het gebied van de beeldende kunst hun sporen wel verdiend. En ook nu is Vlaanderen op picturaal gebied beslist niet dood. Van de hedendaagse Vlaamse schilders vind ik Roger Raveel de beste. Hij is niet, zoals vele Vlaamse schilders, blijven hangen in het expressionisme.’
Korendijk, 32, Middelburg, Nederland
Auteursrechtelijk beschermd