Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 17

Frans Masereel
houtsnijder, kunstschilder,

Ik werd op 30 juli 1889 te Blankenberge geboren. Mijn jeugd is uiterst gelukkig geweest. Als jongeman beoefende ik tal van sporttakken. Ik studeerde te Gent en volgde tegelijkertijd de cursussen aan de Academie voor Schone Kunsten. Het tekenen zat mij vroeg in de vingers: al van zodra ik een potlood kon vasthouden.

Toen ik twintig geworden was, verliet ik België, want ik wou de wereld zien: Zwitserland, Duitsland, Engeland, Tunesië, Rusland, China, enz. (tussen haakjes: in 1958 had ik een belangrijke expositie te Peking). In 1911, na mijn huwelijk vestigde ik mij te Parijs. Tussen beide oorlogen in was mijn leven verdeeld tussen de Franse hoofdstad en Equihen, een klein vissersdorp in de Pas-de-Calais. Toen raasde de oorlog aan, met zijn verdriet en zijn verwoestingen. Toen ik vijftig was, bleef er mij praktisch niets anders over dan te herbeginnen...

In mijn werk heb ik mij, vóór alles, laten leiden door mijn levenservaring, die de waarachtige bron was, waaruit ik onafgebroken de vormen, kleuren, ideeën en onderwerpen heb geput.

[p. 33]

Frans Masereel: ‘Carrefour’, houtsnede, 1959.

Frans Masereel

Ik geloof niet, dat er in mijn werk sprake is van ‘invloeden’, want ik teken naar de natuur. Wat voor mij telt is eerlijk te zijn, openhartig en eerlijk tegenover mij zelf en tegenover de anderen. Sedert 1949 woon ik te Nice en ga door met schilderen, tekenen en graveren. Ik werk meer dan ooit. Dat is tenminste mijn indruk. En ik hou er niet van over me zelf te spreken. Ik geef er de voorkeur aan dat mijn werken dit doen, die, meen ik, trouw mijn wezen, mijn dromen en mijn evolutie weerspiegelen.

Indien ik België verliet, dan was het omdat ik andere landen wou zien, grote landen, en contact wou opnemen met de internationale mensheid. Ik beklaag het mij niet, want ik geloof dat ik - zowat overal in de wereld - een onthaal en begrip heb gevonden, die ik niet zou genoten hebben, indien ik Gent niet had verlaten. Maar dit alles belet niet, dat ik Vlaming ben, geboren uit Vlaamse ouders, en dat de Vlaamse cultuur mij voortdurend interesseert, omdat zij deel uitmaakt van de wereldcultuur.

9, Quai des 2 Emmanuel, Nice, Frankrijk