Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 17

Jacques Ghesquiere
kunstschilder

^o Menen, 11 februari 1929.

Volgde teken- en schilderlessen aan de stedelijke tekenscholen van Menen (onder leiding van de Leie-schilder Fred Wallecan), Kortrijk, Leuven en aan de Académie des Beaux-Arts te Rijsel. Huwde in 1954 en vestigde zich eind 1957 te Gent, alwaar hij dadelijk in kontakt trad met de kunstenaars van de kunstgroep ‘Het Antenneke’. Het is in 1959, te Gent, dat hij voor het eerst deelnam, samen met Jef Wouters en andere jonge Gentse kunstschilders, aan een collectieve, ingericht in het toenmalig ‘Taverne Antonio’, kunstzetel van ‘Het Antenneke’. Na dit schuchter begin stak hij in 1962 van wal met een reeks persoonlijke tentoonstellingen. In mei 1963 verliet hij België om een

[p. 25]

links: Jacques Ghesquière: schilderij, 1966.

studiereis in Frankrijk te ondernemen. Leefde en schilderde gedurende een viertal maanden op een zeilyacht te Le Lavandou, daarop trok hij naar Parijs en vestigde zich op Montmartre. In 1963 verbleef hij 6 maanden in de ‘Academia Belgica’ te Rome, de rest van het jaar bracht hij opnieuw te Parijs door. In september 1965 verliet hij Parijs voor een studiereis doorheen Spanje en belandde tenslotte in Portugal, waar hij 6 maanden verbleef in het vissersdorpje Albufeira/Algarve. Sedert mei 1966 heeft de schilder zich te Rome gevestigd, doch verlaat regelmatig de Eeuwige Stad om zijn schildersezel te Parijs of in Portugal op te stellen.

Tot nog toe 23 persoonlijke exposities, vaak in Vlaanderen, maar ook in Aix-en-Provence, Venetië, Rome en Albufeira. Ontving in 1964 de gouden medalje in de prijskamp ‘Ab Urbe Orbi’ te Rome.

Zijn werken werden aangekocht door talrijke Vlaamse verzamelaars, door de Academia Belgica te Rome, door particulieren uit Rome, Nederland, Zweden, Duitsland, Frankrijk, Engeland, Italië, Portugal, Californië en Zuid-Afrika.

Jacques Ghesquière maakt voornamelijk schetsen en schilderijen met als idee en onderwerp ‘de vrouw’. Meestal neemt hij schetsen ‘sur le vif’ van teenagers (gedragingen), Spaanse flamencodansers, Portugese vissersvrouwen en Parijse clochards. Nadien verwerkt hij deze indrukken op magisch-realistische wijze in zijn olieverfdoeken.

Op onze vraag waarom hij uitweek naar het buitenland, antwoordt de schilder: ‘De reislust, de zin naar ontdekking van nieuwe horizonten en vooral de aantrekkingskracht

rechts: Jacques Ghesquière

van het licht der zuiderse landen, waren de drijfveren, die mij Vlaanderen deden verlaten. Daarbij heb ik absoluut ruimere ontplooiingsmogelijkheden gevonden, dan in Vlaanderen het geval zou geweest zijn. Door het feit, dat ik reeds jaren in het buitenland verblijf, heb ik nog weinig contact met de culturele beweging in Vlaanderen’.

Piazza Melozzo da Forli, 9/12, 00196, Rome, Italië