West-Vlaanderen. Jaargang 13

poëtisch bericht
Madonna der Stilte

Madonna der Stilte, serene Vrouwe,
Moeder van grijs in een Gulden Huis,
in een mei van goudenregen, van blauwe
en witte seringen, dolorosa, bij 't kruis -

Gesluierde weemoed, luistrend hoe luid en
hoe snel Jezus' bloed als verloren dropt
binnen het licht op de bloemen en kruiden
en hoe ijselijk stil het op Golgotha wordt:

Wat weet zij of ook nog schrifturen werden
vervuld, of iemand zich sloeg op de borst,
of rotsen spleten, of de doden van her de
huizen bezochten. Wat zij hoort: Ik heb dorst.

Wat zij ziet: hoe de hysopstengel zij reiken
het negende uur en het is reeds nacht
en het is reeds morgen als zij nog zit te kijken
op haar goddelijk kind en het is reeds volbracht.

Het is reeds mei: haar dochters en zonen
brengen jasmijn mee van wit, van paars,
gesnoeid uit de wereld waaruit zij komen
om te bloeien, welriekend, bij exvoto en kaars

tweeduizend jaar lang - Maar het is nog het zachte
bloed van haar zoon dat de zon vergiet,
in gulpen van rood, doorheen de rozassen
op het hoofd van haar kindren, op haar mond van verdriet.

Roger Verkarre