ontmoetingen
In memoriam Louis Sourie
Lijkrede, uitgesproken door Jozef Storme, Bestendig Afgevaardigde en Voorzitter van het C.V.K.V.
Bij het graf van deze edelmoedige, idealistische, rijkbegaafde man, die Louis Sourie geweest is, denken wij onwillekeurig aan de parabel uit het evangelie waar Onze Heer Jezus Christus spreekt over de talenten.
‘Na lange tijd kwam de heer van de dienaars terug en rekende met hen af. En hij, die vijf talenten had ontvangen trad naar voren, bracht nog vijf andere talenten en zeide: Heer, vijf talenten hebt gij mij gegeven; zie nog vijf heb ik er bijgewonnen. Waarop de meester hem, na zijn tevredenheid te hebben uitgedrukt, antwoordt: Ga binnen in de vreugde uws heren’.
Onze goede en betreurde vriend Louis had veel talenten ontvangen van de Heer: een heldere geest, zin voor kunst en schoonheid, letterkundige begaafdheid, een grote werkkracht en bovenal een gouden hart.
Al deze gaven van geest en hart heeft hij niet, zoals de luie knecht begraven en in de grond gestopt, doch er in der waarheid mede gewoekerd, tot heil van zijn medemensen en tot de eer van zijn Schepper, die ze hem geschonken had.
Grote studie had hij niet kunnen doen, amper lager middelbaar onderwijs, want in de tijd van zijn jeugd was het begrip ‘democratizering van het onderwijs’ nog onbestaande. Niettemin wist deze begaafde jonge man zich door zelfstudie en volgehouden, taaie, wilskrachtige arbeid zo te ontwikkelen dat velen, die meer en hogere studies dan hij hadden kunnen doen, hem zijn grote belezenheid en zijn helder inzicht in veel zaken, hadden kunnen benijden.
Zijn liefde tot de kunst en de schoonheid over het algemeen en tot de letterkunde in het biezonder, samen met zijn natuurlijke begaafdheden maakten hem tot een gekend essayist en ook tot een zelf scheppend kunstenaar.
Hoeveel vrije uren moet deze rijkswachter niet hebben besteed aan de studie en zijn hobby: de literatuur, om eindelijk, wanneer hij zijn dienst op vervroegd pensioen moest verlaten, zich helemaal aan de literatuur te wijden.
Reeds in 1942 gaf hij een monografie uit over Prosper van Langendonck om deze twintig jaar later, in het jaar van zijn eigen zo plotse en onvoorziene dood, herwerkt, opnieuw uit te geven.
In het voorwoord voor deze uitgave van 1962 schreef Maurice Roelants: ‘Prosper van Langendonck stierf op 7 Nov. 1920. Het ritme van de 20 jaar gaat vlug. Het is weer eens het uur van de trouw’. Louis Sourie was het die in trouw zich opnieuw in het werk van van Langendonck zou verdiepen om hem een ontroerende gedachte te wijden.
Wij hadden nooit gedacht dat het uur van de trouw, van onze trouw ten opzichte van de auteur dezer monografie zo rap zou slaan.
Geachte en waarde vriend Louis, hier staan wij thans aan de rand van uw graf om U onze trouw, de trouw van zovele vrienden, de trouw van het Christelijk Vlaams
Auteursrechtelijk beschermd