[Literair en artistiek expressionisme]
(vervolg)
ving van de vorm en geenszins ontbinding noch abstraktie. Die vormverheving impliceert bij hen trouwens verheving van het leven en vaak verheerlijking van de uitzichten der natuur in glorieuze kleurtransposities. Ik sprak hierboven van het tijdschrift Ruimte, dat ook houtsneden, lino's e.d. van plastische kunstenaars bevatte: onze eerste abstrakten hebben er werk aan afgestaan. Die veelal experimenteel-expressionistische gravures lieten mij doorgaans nog onverschilliger dan de poëtische experimenten die men erin lezen kon. Maar toen, vanuit een heel andere hoek, Servaes, Permeke, Gust. de Smet, later Brusselmans voor mij opdoemden, bekreunde ik mij nauwelijks nog om de richting die ze vertegenwoordigden. Was het dezelfde als die van de kunstenaars die ik o.m. door bovenbedoeld tijdschrift had leren kennen? Om het even. Ze bewezen schilders te zijn van de eerste rang. En daar kwam het op aan.