West-Vlaanderen. Jaargang 9

verwaten

Zal de dag mij eenmaal wekken

dat ik voor 't leven open zal staan?

Of moet deze wereld eerst vergaan

om al mijn zonden te dekken?

Zwetend grijp ik in mijn leven

zie vreemde gezichten gluren

ben mijn zwarte ziel aan 't puren

tevergeefs... ik kan niets geven.

Gedesabuseerd staar ik in

de nacht die mij wakker houdt.

Regen valt, ik heb het koud

Zoek... begrijp het woord niet: ‘Bemin’.

Altijd weer plaagt me die kwaal

achtervolgt mij en lacht me uit.

Verwaten bekijk ik m'n kind

dat wringend door 't leven maalt.

Frans Cornelis