West-Vlaanderen. Jaargang 7

Ieper Kattestoet 58 - een programmaboekje met grafisch werk van J. Noreille

Men kent de programma's die men U met een glimlachje in de handen stopt: slordige drukjes met navenante publiciteit en wat tekst. Aan dergelijke dingetjes kan men schijnbaar geen eisen stellen. Gebrek aan tijd, de tegenstrijdige verlangens van de verschillende deelnemende firma's, de reeds zo hoog oplopende kosten zijn zoveel excuses, die tot op heden welwillend werden aanvaard.

J. Noreille, die reeds elders als grafieker meer dan zijn sporen heeft verdiend en van wie nog onlangs te Brugge voortreffelijk werk was te zien, heeft bij deze betrekkelijk nieuwe vorm van gelegenheidsgrafiek nogmaals zijn talent getoond. Naar best vermogen weet hij reclame en programma op spirituele wijze met elkaar in overeenstemming te brengen. Wie even het programmaboekje 58 van de Katte-feesten wil naslaan, zal vlug bemerken hoe schalks en vol humor de illustratie is opgevat en hoe behendig de thema's van de stoet zijn geassocieerd met de deelnemende firma's. Zijn vondsten zijn nooit ver gezocht, wel fijn gevonden. Veel schijnt handig klaargespeeld maar is in werkelijkheid het resultaat van ervaring en kunde. In tegenstelling met de boekillustratie moet hier alles vlug van stapel lopen en

[p. 261]

(Verzekeringen)

weinigen weten in dergelijke omstandigheden hun naam van artist eer aan te doen. Noreille is daar ten volle in geslaagd.

Het werk van de beeldende kunstenaar kan nu eenmaal niet eindigen met een idee en een vondst, integendeel, pas dan is hij in het bezit van de verschillende gegevens, die nog grafisch dienen opgelost en een passende vorm vereisen.

Ook gelegenheidsgrafiek vergt harmonie van de verhoudingen, evenwicht tussen de massa's, een contrast van wit en zwart, van lijn en vlak. Pas wanneer dit alles visueel kan worden beleefd en de stempel van de kunstenaar draagt, is

(Televisie)

(Kerk- en Torenbouw)

volwaardig werk verricht. Juist dit heeft Noreille mogelijk gemaakt, hij heeft de dienende kunst een dienst bewezen.

Het strekt het Kattefeestcomité tot eer op dit verwaarloosd gebied van publiciteit en programma vernieuwing te hebben gebracht en ‘op zijn pootjes te hebben gezet’ wat anderen niet hebben aangedurfd. Het initiatief ter zake van de heren D. Merlevede en O. Mus is ook in dit opzicht van bijzondere waarde. Het voorbeeld van Ieper verdient navolging.

A.M.

(Spijshuis)