Vrije tribune
Aan het tijdschrift West-Vlaanderen.
De moderne kunst maakt furore - tenminste in vele vakbladen - en het is goed dat ook West-Vlaanderen die evolutie laat zien. Toch wordt, mijns inziens, van het goede teveel opgediend. Men moet de lezers in die richting niet duwen. Het doet misschien supérieur aan, in bewondering te kunnen staan voor een arduinen massa waarvoor ‘de plebs’ de schouders moet ophalen, omdat zij niet genoeg geëvolueerd is om te begrijpen dat een stomp: een hoofd en een willekeurige welving: een arm moet verbeelden! Persoonlijke ervaring van een ‘geestesproduct’! Er wordt dikwijls vergeten dat vele moderne (abstracte) kunstenaars slechts tot ‘iets abstracts’ in staat zijn. Er zijn zeker uitzonderingen en de markantste ervan is zonder twijfel Salvador Dali. Op ieder doek ligt het er vingerdik op dat die man talent heeft. Van hoevele modernen zou men dat kunnen zeggen? En moest men, bij de liefhebbers van die kunst, het snobisme wegcijferen, hoe groot zou dan nog hun aantal zijn?
In Lovenjoul zijn vele zalen door de zwakzinnigen zelf geschilderd. Een paar reproducties ervan bevinden zich in het handboek van psychiatrie. Zij moeten voor de meeste hedendaagse ‘meesterwerken’ niet onderdoen! Zie maar: men tekent een lijn, een kruis, een flits en een pijl kris-kras door mekaar en men zegt ‘compositie’! ‘Aveu d'impuissance’ zei een bezadigd man me onlangs, en met enkele uitzonderingen zoals Dali en weinig anderen, neemt het er de schijn van. Het is ten andere meer dan waarschijnlijk dat Salvador Dali een ongevaarlijke, doch zeer begaafde gek is. En wat het verweer van de abstracten betreft, dat de primitieven en de Vlaamse school, plus hun navolgers, de natuur zo getrouw copiëren dat men evengoed een kleurfoto zou kunnen nemen - geef mij dan maar een kleurfoto!
Dr. R. Beel
Auteursrechtelijk beschermd