West-Vlaanderen. Jaargang 6

Parijs

* Voor een paar weken werd te Parijs het jaarlijkse Salon de l'Art Sacré beeindigd. Onze medewerker, Walter Volkaert, schrijft ons hierover: Joseph Pichard, de onvermoeibare voorzitter van het Salon de l'art Sacré heeft dit jaar, een verrassend nieuw initiatief genomen, welke voor de jaarlijkse manifestatie - en na een vol decennium werd deze al wel eens vervelend - een grote horizont heeft geopend.

Naast het traditionele Salon waarin dit jaar uitsluitend werden samengebracht de voorwerpen welke bij de bediening van de cultus (katholieke en ook protestantse) worden gebruikt, van kerkbouw tot kelken en doopvonten, werd voor het eerst een klein maar boeiend Salon des réalités spirituelles ingericht. Hierin kregen een plaats alle schilders en beeldhouwers van verschillende abstracte richtingen welke de innerlijke behoefte voelen de materie te vergeestelijken met alle hun daarvoor ter beschikking staande middelen.

Tussen het vele nog ongeordende, aarzelende, dat we nochtans aan dit baanbrekend initiatief moeten vergeven, viel een groot doek op van Jannie Pichard. De palm ging echter ongetwijfeld naar twee schilders welke meer dan anderen zich bezinnen omtrent het mysterie van de schepping.

De Belg H.J. Closon (Luik 1887) met een schilderij Faites cela en mémoire de moi: een vrij grote compositie samengesteld uit vijf opgestapelde banden met naast elkaar geplaatste vertikale kleurstrookjes. Een wonder van geraffineerde kleurconceptie.

De bordelees Jean Piaubert (Pian 1900) kreeg de ereplaats met een horizontale Salutation. In dit werk komt meer en meer tot uiting dat het niet de taak is van de kristelijke kunstenaar de Godheid af te beelden, maar dat hij het voorbeeld van God moet navolgen op artistiek gebied. De kerk is immers een plaats waar het mysterie van de godsdienst dagelijks wordt hernieuwd. De schilder moet derhalve het mysterie in zijn kunst zozeer verhogen, dat de gelovige bij het beschouwen van het kunstwerk, in de gewenste stemming komt om het religieuze mysterie volledig te ondergaan. Jean Piaubert heeft de originele betekenis van het teken weergevonden, dat zoals de eerste zegening, door een spontane en zinvolle eenvoud gekenmerkt wordt.

Met deze werken gaat de abstrate kunst een nieuwe richting in. Het salon de l'art sacré heeft een zware maar heerlijke verantwoordelijkheid op zich geladen.

* In de Galerie Denise René wordt momenteel een grote expositie gehouden van het werk van Josef Albers. Het is lang

[p. 382]

geleden dat deze vooraanstaande hedendaagse artist nog geëxposeerd heeft. Uit een brief van onze correspondent, Emiel Bergen, die hij schrijft onder de titel ‘De moeilijke kunst van Albers’ lichten wij het volgende: Weinigen weten dat Albers, grijs van haren maar vinnig en jeugdig van geest, reeds aan de drempel van zijn zeventigste levensjaar staat en tezamen met Gropius en Mies Van der Rohe tot de oudsten van de ‘bauhaus’- generatie behoort.

Westfaal, professor aan het duitse bauhaus en nu aan de Yale Universiteit (V.S.) telt men in de wereld van de estetiek en design Albers tot de onmisbare professoren van het slag van Gropius, Breuer (die ophielden met doceren) en de betreurde Moholy-Nagy, Kandinsky en Paul Klee (allen ‘bauhaus’-elementen).

Men kan de kunst van Albers beschouwen als een verzoening tektoniek-estetiek. Al schijnt de geest alles te doorbreken bij Albers, toch blijft het hart waken en is, alhoewel verscholen, aanwezig in zjin verschillende improvisaties op één tema, bv. zijn befaamde reeks van ‘hulde aan het vierkant’ (te Hagen, Westfalen, begin 1957 tentoongesteld). Aldus lijkt zijn kunst jazz.

Mechanisch grift Albers in zwartglimmende platen een fijne witte lijn. Het zijn konstrukties, met schijnwerkelijkheid en het oog misleidende doorzichtkunde.

Van Albers' werk houden we echter nog het meest van zijn glas-komposities. Twee, drie, vier lagen heel dun ondoorzichtig glas worden deels weggesneden zodat een verrassend frisse samenstelling te voorschijn treedt. Poëzie, luchtigheid en een heel modern en sierkunstig-monumentaal gevoel spreken uit dit werk.