HET KUNNEN SLECHTS MAAR WOORDEN ZIJN. MAAR LAAT HET DAN MAAR WOORDEN ZIJN. Mens is kooi van zoveel mogelijkheden. Kunst is vogel uit die kooi. Menselijke expressie, met in zichzelf en door zichzelf kommunikatiemiddelen. Dialoogvogel. Dialoogvogel komt uit 'n mond - en enzovoort uit 'n lichaam en zit dan bovenop je kop en kraait de bliksem open.
Dit is eenvoudige ernst. Maar dan wordt het 'n ander paar broekspijpen. Dààrom lopen de meeste schilders naakt. Rood kan wenkend hitsen en brutaal bekoren, maar bloed, - bloed zal uw oog bespringen, - zal uw oog verbranden. Rood wordt drager van het bloed-zijn en behoudt zijn essentie. Het voorwerp krijgt 'n nieuw bestaan in het schilderij, in zichzelf als picturaal element in akkoord met andere kleurvolumes, - voor zichzelf als uniek facet van zijn voorwerp-zijn, - in projectie als herinneringsobject en de onbeperkte mogelijkheden van idee- en gevoelsassociatie.
Het oog moet open kijken voor de eerste maal, en het mysterie zal totaal het beeld omhangen, - 'n beeld dat monsterachtig lijken kan, omdat het buiten de normen valt van de ‘average-man’, voor wie te goed, te groot, te schoon begrippen zijn, girafkoppen, die hij niet kan bereiken. Laat het totaal onredelijk zijn, maar menselijk echt en anoniem.
Stel U voor dat het tenslotte dit weze:
- De menselijke getuigenis van 'n té zichtbare aanwezigheid, het beeld van het woord, dat men op de randen van zijn lippen zoekt, als de realiteit het denken stremt,
- de plastische taal, die men boven de stilte spreekt,
- het herstelde kontakt door de tolk van 'n kleine realiteit, met de enorme realiteit, die ons te boven gaat.
Dit is het avontuur, - en dat niet eindigen wil, - dit is mijn avontuur, dat me door de mysterieuse kracht van het steeds veranderende beeld, gloedvol herboren uit het leven, opgedrongen wordt.
Mocht ik maar mijn beelden kiezen, uit de willekeurige verscheidenheid, die aan me heenglijdt, - maar ieder levensaspect, dat me zal treffen, heeft zich zorgvuldig gehuld in de vorm, die mijn innerlijke zelf, door zijn morele en geestelijke vorming reeds lang voordien herkend heeft. De uitdrukking van dit menselijk avontuur is het element dat de verschillende werken van 'n auteur zal verenigen. Het is de wonderlijke uitstalling van de ontdekte vormen, en zijn grootste picturale problemen worden uit hun verscheidenheid geboren.
De vreemdeling zal u in zijn taal vertellen: ‘ik heb de witte haren van je moeder zo maar uitgerukt’ en je zult glimlachend het bewegen van zijn mond bekijken.
Zo kan 'n beeld in zijn meest verbluffende expressie u onbewogen laten, omdat het in 'n onbekende vormentaal wordt uitgedrukt. Die vormentaal, zoals gelijk welke moedertaal, kiest men niet, ze wordt u opgedrongen door de omstandigheden van bij uw geboorte. Het is 'n reeks van picturale ontdekkingen, die zich bestendig uitbreidt en zich ent op de diepste roerselen van mijn levensloop. Die ontdekkingen worden georiënteerd door al hetgeen mij ontsnapt. Dit sublieme onbekende zet me onweerstaanbaar aan tot verwezenlijking en bepaalt de waarde er van.
En als dit alles slechts maanharen zouden zijn, van 'n maanziek paard, ze dan met liefde en oprechtheid vastgrijpen en de schilderkunst er mee omverrijden.
Octave Landuyt.
Auteursrechtelijk beschermd
