De Vlaemsche zanger



[pagina 62]
De oude Man. Schotsche romance. Wyze: Petits oiseaux, mangez sur ma fenêtre. Wen iedereen zich heeft ter rust begeven, En troost daerin voor 't lyden vinden kan; Dan ween ik over myn rampzalig leven, En nevens my slaept zacht myn oude man. 'k Was 't eenig kind van needrige ambachtslieden, Myn kleed was grof, maer 't hart te vreên en bly; En Willem kwam my zyne liefde bieden, En 'k minde hem; maer hy was arm als wy. Wen iedereen zich heeft ter rust begeven, enz. Hy ging naer zee, om schatten te vergâren; Hy ging... ondanks myn hopeloos getraen, En zwoer my, weêr te keeren na twee jaren. - Och! Willem, waert ge nooit van hier gegaen! Wen iedereen zich heeft ter rust begeven, enz. Die tyd verliep in bitt're liefdesmarte, Toen stierf myn vader; moeder ook werd krank; En ryke Jan zeî: kind, aenvaerd myn harte; Dat moeder, op haer beurt, u 't leven dank! Wen iedereen zich heeft ter rust begeven, enz.
[pagina 63]
Wat moest ik doen? 'k zag d'armoede ons beloeren; Van dag tot dag viel myne moeder af; Ach! 'k liet gedwee my naer het altaer voeren, Waer ik myn hand, doch niet myn harte gaf. Wen iedereen zich heeft ter rust begeven, enz. En Willem keerde!... en als de blâren rezen, Droeg men des trouwen lyk myn huis voorby!... En ik, ik tracht een goede vrouw te wezen, Want ryke Jan is toch zoo goed voor my. Wen iedereen zich heeft ter rust begeven, enz. F. De Cort.