De Vlaemsche zanger

[p. 60]

De Trommelaer en eens Graven Dochter.

Gedicht van P. Van Duyse, muzyk van F. Reylof.

Een trommelaer, met rooden mond,
In 't bosch het schoonste roosken vond

Dat iemand vinden kan.

Ran plan plan.

Hy trok het af, de snelle gast,
En stak het in zyn knopgat vast.

Ran plan plan.

Eens graven kind met zoeten lach
Dit roosken aen zyn knopgat zag;

Haer oog dat hing er aen.

Ran plan plan.

Geen bloemken schooner op der aerd'.
De trommelaer was 't bloemken waerd.

Ran plan plan.

Zy kreeg er van een maegdeblos:
‘Wel vriend, geef my die schoone roos,

Gelyk een edelman.’

Ran plan plan.

- ‘Die schoone roos en geef ik niet,
Ten zy ge uw trouwe hand my biedt.’

Ran plan plan.

[p. 61]

 

- ‘Myn trouwe hand en geef ik niet,

 

Ten zy ge een regiment gebiedt.

 

Kom weêr dan, vraeg my dan.’

 

Ran plan plan.

 

Een jaer verliep, een morgen vroeg

 

Was 't haer of weêr een trommel sloeg.

 

Ran plan plan.

 

 

 

Een officier met rooden mond,

 

Kwam nederbuigend tot den grond;

 

Hy leek een edelman,

 

Ran plan plan.

 

‘Zie daer het roosjen dat ik schenk,

 

Opdat uw hertjen aen my denk'.’

 

Ran plan plan.

 

 

 

En blyder dan de grootste vorst,

 

Stak hy het op haer blanke borst.

 

Haer hertje klopte er van.

 

Ran plan plan.

 

Er was nooit liefelyker bruid.

 

De trommel sloeg, by 't feestgeluid,

 

Ran plan plan.