Vlaamsche Arbeid. Jaargang 25 [20]

[p. 383]

Drie gedichten

's Uchtends

'k Zie tusschen 't wolkenschof
Veel helder blauw geschoven;
De stad komt 't nevelbad
In 't ochtendlicht te boven.

De dwaze vogel zit, als elken dag
Wanneer er zon is, in mijn zinnen
Te zingen en 'k vergeet den sleur
Van 't dagelijksch herbeginnen.

Rein zelfbedrog en toch
Mij welkom bij 't gevoel der velen
Die gaan en gaan met rappen stap
Om hunne rol te spelen.

Een barmeid steekt baar fletsch
Verlept gezicht naar buiten:
Een mot die uit haar schuilhoek
Tegen 't licht komt stuiten.

‘Goed weer, vandaag niet waar?’
Groet iemand - Maar noodlottig,
Maar grijs en grauw is 't mij.
't Zal heel den dag zoo zijn
En mottig!

Gedachtenis

Luister met uw harte
In het open veld,
Als de leeuwrik 't zilver
Van zijn lied tot paarlen smelt.

[p. 384]

 

Luister met de zinnen

 

In uw eenzaamheid,

 

Als de liefde 't weefsel

 

Van haar toover om u breit.

 

 

 

Laat uw oogen weiden,

 

Wijl ge uw tijd verdroomt,

 

Waar de zon een hemel

 

Met haar regenboog omzoomt.

 

 

 

Blijde zijt gij, blijde

 

Dat gij hoort en ziet,

 

Dat gij van de wereld

 

Alwat wonder is geniet.

 

 

 

Ik gedenk een leven,

 

Dat gebroken werd.

 

Zelfs mijn lied van vreugde

 

Draagt een wonde diep in 't hart.

Zon

Als de wolken hunnen weemoed
Zullen hebben uitgezucht;
Als de regen zijne snaren
Zal ontsnoeren in de lucht;

Zal er nog een naklank drijven
Als een dobber op den stroom.
't Zal de wekroep zijn der oude
Liefde tot een zonnedroom.

Zonne - schilfers zullen zingen,
Doedeldi en doedeldij,
In het water langs de straten,
In den weemoed diep in mij!

Willem Gijssels.