Vlaamsche Arbeid. Jaargang 25 [20]

Ontvangenis

Ik heb van verlangen naar je geschreid, mijn kind.
En nu ben je gekomen.
Ik voel het wonder in de donkere warmte van mijn lichaam
groeien; een weelde; een diep roerend mysterie waarvan
ik ben vervuld.
Weet je hoe het is om verliefd te zijn, en heel alleen met
zijn liefde te staan?
Zoo is het; maar veel inniger, veel mooier nog, het geluk
van in zich het heerlijke leven te dragen en op zich een
zegen te voelen rusten.

Maanden zal ik je weten groeien in mij, mijn kind.
Al de schatten die ik heb vergaard, al de liefde die verborgen
bleef in mijn ziel, zal ik geven.
Soms lig ik wakker in de nacht alleen; dan voel ik de
innigheid van ons samen zijn.
Dan ben ik alleen; ik met jou; en dan is het, dat ik lange
samenspraken houd in mijn hart; samenspraken waarin
mijn liefde in de stilte onuitsprekelijke teere dingen zegt
en jou gevoel luistert.
Dan, is het donker op de aarde en nacht voor de menschen.
Voor mij is het de gouden schemering in God's liefde-tuin.

Magda Peeters.

Uit ‘De Wonderbare Werkelijkheid’ (onuitgegeven werk).