Vlaamsche Arbeid. Jaargang 24 [19]

[p. 301]

Afscheid

Als de sirenen van de boten afscheid seinen
en hun geschubde staart de slanke flanken schuurt
en soms het anker licht
in 't lichten van de avendhaven
daarin de boot de steven richt
naar een herinnering van overgave

En als de boot gestrand is in 't zicht der haven
en - schoon gehavend -
wordt vlot gebracht door schrale hersenschimmen
wier schraalheid bij het huilen der sirenen
nog schraler wordt in 't worden van een woord
als zandig strand waarop de boten stranden

dan draait de wijzer zij van uwe klok
van ongeduld naar schuld op klokslag middernacht
en denkt: ik heb de stalen tijd verguld

Maar als de eenzaamheid van uw herinnering
nog schraler wordt dan 't seinen der sirenen
dan blijft alleen het wuiven na het afscheid
zoals het wuiven van een wimpel in de wind.

Gaston BURSSENS.