Vlaamsche Arbeid. Jaargang 24 [19]

[p. 16]

Berglied

Midzomergoud
ligt uitgekorreld in windstil woud
over de varens die in sluimer en in luister waren
is rilde en rank gevaren
de hinde die geen licht kon blinden
en Diane
de diafane

Wat gaan we na haar voetspoor en een echo van haar ruisen
aan het esmeralden horizonnerond
leeg valt ons begeren voor de wegekruisen
en het oninneembaar vertenfront

Er is een late hoorngalm
onvatbaar guld
waar het schaduwt over de valleien
maar deernisdroef en kalm
weent na, gebroken onvervuld
de pijn der hoge scherpe schalmeien
Speel en frazel eeuwig water suizel en klots
breek het beeld dat in je spiegelt
tot zijn leed zich in een cantilene wiegelt
de gefolterde boom op de roze rots.

Victor J. BRUNCLAIR.