Vlaamsche Arbeid. Jaargang 23 [18]

[p. 292]

[Gedichten]

Amazone

Over de zomerweide drijft geur van drogend hooi
ons trouwe schouwers eenzaam toewaarts
langs de weg staan blakende papavers passieloos
en bloeien anemonen hun laatste stond
van eenzaamheid

Zeg ik hun laatste stond?
de laatste stond van laaiende papavers
in 't aanschijn van het drogend hooi
Alover de zomerweide waart ook de geur van 't hooi
de weg langs waar een amazone rijdt
ons trouwe schouwers toewaarts
een rit van eenzaamheid

Als onder de paardehoeven tans lillende papvers
hun stengels niet bestendig weten
bloeien hun laatste stond de anemonen
en glijdt de anemonenblik der amazone
het ogenblik der eenzaamheid van beiden

voorbij

De mieren

Nog woelen honderdduizend mieren
in 't straatzand van hun mulle nest
waarop de wijzer wijst de wind van west naar oost

van oost naar west

tot - als de wijzer wijst van west naar oost
de mieren langs de straten slieren
maar vice-versa de straten langs de mieren gaan

Nog dansen honderdduizend mieren
de muren opwaarts van hun mulle nest
en waar de muren al maar dieper zinken
dieper dan de diepte van het dagelikse heil
blijven de mieren aan de oppervlakte van de daken
drijvend
en dobberen de rokende schouwen langs van wellust

Nog is de wellust niet aan onze zijde
want bij het wellen van de wellust zinken de muren
al maar dieper
dieper dan de diepte van het dagelikse spel
bij het spelen van de wellen
bij het spel van wel en wee

[p. 293]

De stroom

Als de oevers glad langs onze boten glijden
en onze lijven drijven met de boten mee
met de lijvige boten van zinnelikheid
stroomafwaarts

afwaarts

waar de westerkim

in lichterlaaie ligt

Als onze boten drijven stoomafwaarts
de stroom langs tot de stroom zijn einde vindt
van zelfbevrediging
van louter zelfbevrediging de stroom langs
en de velden langs waar oogsten staan van vlakke dorheid
en dorheid tot een vlakke oogst verdort

Als onze boten
als onze lijven
onze lijvige boten
onze lome lijven
stroomafwaarts drijven

afwaarts

waar het strand

van zuiverheid nu eenzaam is
van louter zuiverheid
en waar de westerkim in lichterlaaie luwt
tot kalme golven van berusting als van onrust
van louter onrust

Als onze boten
als onze lijven -

Gaston BURSSENS.