Vlaamsche Arbeid. Jaargang 15

De Profundis.

WIJ zijn de overwonnenen
op de zuiderstrook der lage landen langs de zee
De zee was niet ons goed
al schuren hare zouten waatren zuiver ons strand
van bitterheid
Soms is een plant ons goed nog
en dieren
Ik meen daarmee buiten de paarden
schepershonden van Mechelen of Groenendaal
die na de schilders de roem van Vlaanderen
over de grenzen dragen
Herkennen zij in ons hun maats
der volle maat
van slagen
Zien paardenogen aan wier staren
het denken om het leed verglijdt
in de verte
de ster die ons niet begeleidt
Om de geraniën die aan de vensters onzer hoeven God roepen
met haar meekraplakken stemmen
schokt de stilte en het verstarren

Paul van Ostaijen.