Vlaamsche Arbeid. Jaargang 13

[p. 439]

Herfst

REEDS valt de eikel op den grond
en ziet de lijsterbezie rood.

Het jaar is als een zieke vrouw
die schooner wordt
al naar 't verscheiden nadert.

Alles verkleurt:
de eiken zien rood,
de berken zien geel,
voor populieren is 't een nieuwe lente.
Aan alle kanten wordt
er vuurwerk afgestoken,
- bouquetten van licht voor een luttele stonde; -
het einde is nabij,
het stervensuur.

Een enkele vogel op een buigend takje
met rood op zijn borstje
als van een kwetsuur.

Ter schuur,
in omdoezeld gehucht,
is dof de slag van den vlegel:
het graan wordt geslagen.

Maar elke ochtend blijft een wonder:
de Lieve Vrouw ging rond
en spon haar witte garen
van struik tot struik,
van blad tot blad,
tot een geweef van fijn muziek.

Over heel de aarde zinderen snaren.

[p. 440]

 

Uit smoor van weiland nadert een ridder,

 

in harnas van zilver,

 

met open vizier

 

en blauwe oogen,

 

op zoek naar de verre Graal-kapel.

 

Hij treedt met aarzelenden voet,

 

want 't werk van elke nijvere spin

 

is 'n stralende roos van parels.

Gent, October 1923.

Jan van Holder.