Vlaamsche Arbeid. Jaargang 13

[p. 121]

Lente

ER gaan sienjalen,
helgroen,
over den boog der aarde,
azuurblauw,
over den berg der zee.

Van den Atlantischen oceaan
tot aan het Oeral-gebergte
ligt een weg van madeliefjes
door den angst en 't leed der volken.

De wereld wacht de komst
van Hemel-ambassadeurs,
de boden en de borgen van
den eindelijken vrede.

In Japan gaan de boeren
uren ver
met vrouw en kinderen,
- blauwe en gele kimono's,
kleurige vogels en chrysanten -
om de kerzelaars te zien bloeien,
die met duizend rose lipjes
't blauwe van den hemel kussen
en zij kijken in verrukking
tot er duizend witte vlinders
waggelen langs den boord der beek.

Op den boord van het bassin
in het park van Luxembourg,
zit een jongen met zijn meisje
en hij speelt met hare vingers
terwijl ze ruikt aan wat viooltjes
en stil luistert naar zijn stem.
Het eene voetje hangt te wiegelen
en haar glimlach is heel ver.

[p. 122]

 

In Polen worden kapelletjes

 

als vogelkooitjes

 

bontgekleurd.

 

Verloren herdertjes in 't rood

 

zijn kollebloemen in de wei;

 

de vrouwen, - groene en gele shals

 

en helder gefladder van linten, -

 

de bloemen- en de eier-korven dragen

 

voor de zegening van Paschen.

 

 

 

Van Gibraltar tot Marmara

 

geurt de middellandsche zee

 

en zij legt een zoom van goud

 

langs alle kusten,

 

rond alle kapen,

 

tot in de verste en diepste golven,

 

- heerlijke opstapeling van steden in zon -,

 

de Balearen en den Archipel,

 

vlottende paradijsen

 

op het blauw kobalt.

 

 

 

En langs de Leye in Vlaanderen

 

zijn al de meerschen overstroomd

 

van 't blije goud der paardebloemen

 

en al de huizekens vergaan,

 

hulpeloos, in het wit geluk

 

van de bloeiende boomengaarden

 

en ieder hofje is gereed

 

voor de boodschap van den Engel.

Jan van Holder.