Vlaamsche Arbeid. Jaargang 12

Het Blij Verbond

OMDAT ik mijn kneukels aan bloed sloeg
van nacht
op den rand van mijn bed,
vechtend lijk Jacob met den engel
met mijn jong zot vleesch,
heeft als een volle bloemtuil van kleine vreugden
Gods glimlach
me van morgen opgewacht
en zingt blijdschap - zotte vogel in mijn hart -
zijn fijne keel heesch.

Omdat ik riep Zijns Moeders naam
als een bang kind aldoor, aldoor,
dat haar reinheid bescherme mijn kracht,
heeft de rust op trippelvoetjes
een lieve brief onder mijn deurpost geschoven
bij nacht.

Zoo maakt God de dagen tot een blij verbond
zoo schoon,
en de nachten zijn als een jong paard,
wild sterk.

Ik loof Hem bij dag met daad en werk
en roep in den nacht
om steun in strijd.
Hij, mijn rustig Labarum,
mijn wapprende vlag:

Gods hand is in mijn handen altijd.

Posthumus.