Vlaamsche Arbeid. Jaargang 11

Herfst

I

PAS is de middag voorbij...

Als een auto, die zijn wiel brak,
ligt de dag vervormd en strak
opzij
van de baan
en kan niet verder.

Een herder
drijft door de beukenlaan
zijn rustige schapen.
De zon wil mee gaan slapen.

Op 't kantoor de lampen branden.
De scheemring zoemt nog even rond,
valt op den grond.

Dan heerscht de avond over stad en landen
met lange schaduwhanden.

II

Onder ontzomerde linden, waarin een merelt bibbert,
scharrelt een oude man de gestorven blaren bijeen.
Stalen winden waaien bestendig de hoopjes uiteen.
Zonnewimpels hangen halftop. De nanoen siddert.

Rijke ruiter doet de armoe beter beseffen.
Eeltige vingeren reiken en grijpen bang om hem heen.
Broederlijk slapen de dooden, de handen kalm bijeen.
Stilte. Avondstralen. De dreef vriest rustig effen.

A.W. Grauls.